کارگر نانوایی بودم

کارگر ساده نانوایی بودم

و تو هر روز

نان سنگک می گرفتی

با نگاهت

سنگ می زدی

به پنجره شکسته ی دلم

آخر من کجا

و فرشته ای مثل تو کجا

هنوز هم کارگرم

در همان نانوایی

و چشم انتظار

به دیدار دوباره ات

نذر کرده ام

به تمام نان ها

رایگان

کنجد بزنم

مگر شاید

فرجی شود...