پشت میز نشینی معمول ترین نوع شغل است . مدیران حرفه ای که سر و کارشان با اطلاعات است و کارمندان بخش های مختلف، یک ویژگی مشترک دارند : بیشتر روزشان را به حرف زدن ، مطالعه کردن و کار با کامپیوتر می گذرانند یعنی از جسم شان حداقل کار ممکن را می کشند .
اگر می شد رفت و آمد را نوعی ورزش تلقی کرد جای امیدواری بود ولی بیشتر افراد یا با ماشین به محل کارشان می روند یا از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می کنند ، این وضعیت طی چند دهه اخیر بیشتر هم شده است ، الان کمتر از همیشه پیاده روی می کنیم یعنی حتی برای خرید روزانه مان دو قدم راه نمی رویم . پاهای مان پدال گاز و ترمز را بیشتر لمس می کند تا کف خیابان را .
بنابراین تصویر کلی تصویر تمدنی است متشکل از کارمندانی که کار ذهنی می کنند ، کسانی که راه رفتشان خلاصه می شود به مسیر کوتاه خانه تا ماشین ، از محل پارک مِاشین به دفتر کار و از ماشین به مغازه ها ، در همین پیاده روی های کوتاه هم مدام یا انگشتشان را روی دکمه یا صفحه نمایش تلفن یا تبلت می فشارند و یا تلفن جواب می دهند .
آیا در فضای کسب و کار تعریف برنامه های ورزشی و تفریحی به کیفیت و توانمند سازی افراد و بالا بردن کارایی آنها کمک نمی کند؟
پرداختن به کارایی جسمانی افراد یک مجموعه به کمک ورزش از دغدغه های" دینگ " است. در همین راستا و پرداختن به اصول کیفی مجموعه ها، دینگ به عنوان یک کسب و کار پویا حامی اپیزود اول فصل دوم پادکست ” از دو که حرف می زنم " که یک مدیای ورزشی با رویکرد حرکت و دویدن است شده است.
امیدواریم شنیدن این پادکست میل به ورزش و حرکت را در مجموعه شما ایجاد کند.
پادکست ” از دو که حرف می زنم " را می توانید از لینک های زیر دنبال کنید
اینستاگرام : https://lnkd.in/eh8rMKzW
کست باکس : https://lnkd.in/eD9q_pX4
