اواخر بزرگسالی با دوران پیری،از 60 سالگی تا پایان عمر ادامه دارد.متاسفانه تصورات عامه در مورد پیری،اجازه نمی دهد که افراد در مورد کیفیت این چند دهه ی آخر زندگی آگاه شوند خیلی ها به این افسانه معتقدند که افراد سالخورده عاجز و مریض هستند،با خانواده هایشان تماس کمی دارند،دیگر قادر به یادگیری نیستند و باید آن ها را در خانه ی سالمندان گذاشت،اما باید بدانیم که بسیاری از افراد سالخورده،بسیار فعال و درگیر دنیای اطرافشان می باشند.
تغییرات جسمانی
معمولا وقتی سن افراد را از ظاهر آن ها حدس می زنیم یا می گوییم که فرد نسبت به سن اش جوان تر یا پیرتر به نظر می رسد،این اظهارات ما نشان دهنده ی این است که سن تقویمی شاخص مناسبی برای تخمین سن کارکردی افراد نیست.سن کارکردی،یعنی مسزان کفایت و عملکرد واقعی فرد.
دستگاه عصبی
گرچه وزن مغز در طول سال های بزرگسالی کاهش پیدا می کند،اما این کاهش بعد از 60 سالگی به علت از بین رفتن نورون های واقعی فرد بزرگ شدن بطن های درون مغز بیشتر می شود و در 80 سالگی به 5 تا 10 درصد کاهش می رسد.
افراد سالخورده،تقریبا به اندازه جوانان به خواب نیاز دارند،یعنی 7 ساعت در شب اما وقتی که افراد پیر میشوند سخت تر می توانند بخوابند و خفته بمانند.در واقع آن ها در طول شب زمان کمتری در مرحله ی خواب عمیق بدون حرکت سریع چشم به سر می برند و چندین بار بیدار می شوند.این روند در مردان بعد از 30 سالگی و در زنان بعد از 50 سالگی آغاز می شود و تا 70-80 سالگی ادامه پیدا می کند.مردان بیشتر از زنان دچار اختلال خواب می شوند.
