چند روز قبل (روز دوشنبه 14 مرداد) پستی در ویرگول منتشر کردم با عنوان "بهترین تجربه من از دایره طلایی".
طبق روند رشدی که نوشته هام در این چند وقت داشت و همچنین موضوع و لحن قصه گونه، پیش بینی می کردم که این پست حسابی غوغا کنه و رکورد بزنه. با کلی وسواس متن رو نوشتم و چند بار هم ادیتش کردم. خلاصه این نوشته از نظرم بی نقص شده بود و پیش چشمم برق می زد. حتی زمان انتشار، دیدم اون ساعت ساعت پر بازدیدی نیست. صبر کردم 12 ظهر شد. با خودم گفتم الان دیگه وقتشه و دکمه انتشارو زدم.
.
.
.
انگشتم عضله آورد انقدر که f5 رو زدم و در اوج ناباوریم، هیچ خبری نبود. بعد از 20 دقیقه 1 لایک. با خودم گفتم باز معلوم نیست این ویرگول عزیز ما چه بلایی سر سرور هاش اومده یا چی دولوپ کرده که پست من این جوری شده. اما غافل از اینکه مشکل، جای دیگریست. نتیجه ش رو بگم خدمتتون که پست محبوب من رکورد زد. رکورد کمترین بازدید، لایک و کامنت در ویرگول من. بعد از 4 روز کلا 9 لایک و 0 کامنت. نتیجه برای من اصلا قابل باور و پذیرش نبود.
پس از کلی سرچ و صحبت با اهل فن، رسیدم به دو سوالی که از خودم نپرسیده بودم:
- "من" کی هستم اصلا؟ چرا باید تجربه منِ نوعی برای افراد دیگه جذاب باشه؟
- "دایره طلایی" چی هست اصلا؟ درسته که من قبلا یک پست راجع بهش نوشتم، ولی آیا همه ویرگولیا اونو خوندن و دایره طلاییو میشناسن؟ من مطلبو فقط واسه دنبال کننده های خودم نوشتم یا برای همه؟
اینها نکاتی بود که من بهشون دقت نکرده بودم. من به دلیل علاقه شخصی ای که به دایره طلایی داشتم و به دلیل حس خوب اون تجربه، یک طرفه و فقط از دید خودم به ماجرا نگاه کرده بودم.
هنوز به نوشته م ایمان داشتم. دست به کار شدم. تصمیم گرفتم پست ویرگول رو پاک کنم و دوباره با تیتر جدید منتشرش کنم.
برای تیتر چه اِلمان های جذابی وجود داشت که بهش توجه نکرده بودم؟
ماجرای من مربوط به سایتی هست که اونجا مشغولم یعنی tik8. تیکت تقریبا معروفه، پس می تونم ازش استفاده کنم.
مضمون پست هم راجع به یک پست در اینستای تیکتِ که رکورد ویوو رو زده. پس از این هم استفاده می کنم.
اصلا نیازی نیست که در تیتر به دایره طلایی اشاره کنم.
عکسم رو هم خیلی مینیمال کردم. لوگوی تیکت و یه تصویر با تم اینستاگرام در کنار هم.
پست جدید این شد:
این پست در یک ساعت اول انتشار، رکورد تیتر قبلی رو با 9 لایک زد. هر موقع که ویرگول رو باز میکردم اون زنگوله بالا یه رنگ زیبای آبی داشت که می گفت یکی یا دنبالت کرده یا لایک کرده یا کامنت گذاشته. تا الان هم رکورد دار تمامی نوشته های من در ویرگول، این پستِ و حدود 8 دوست جدید برای من در ویرگول پیدا کرده.
این جا بود که به اهمیت تیتر در یک نوشته ایمان آوردم. تیتر کلید ورود خواننده به دنیای ماست. هر چه طراحی این کلید جذاب تر و متناسب تر با سلیقه کاربر باشه، افراد بیشتری وارد دنیای ما می شن.
یادمون نره که نوشته ما برای مخاطب هست. پس همیشه تمامی اجزای نوشته رو باید از دید خواننده ببینیم.
در پایان نوشته، اول از آقای لامعی تشکر می کنم که همیشه ازشون یاد می گیرم. سپس از دوستانی که حوصله کردند و هر دو پست قبلی رو خوندن، هم تشکر می کنم و هم عذرخواهی.
دایره طلایی رو هم بشناسید دیگه... :)
