فرانک شورتز (Frank Shorter) یکی از مشهورترین دونده‌های تاریخ ماراتن و برنده مدال طلا در مسابقات المپیک 1972 مونیخ است. فلسفه دویدن و زندگی او دارای ویژگی‌های خاصی است که بر اساس تجربیات شخصی و موفقیت‌های ورزشی‌اش شکل گرفته است. نکات کلیدی فلسفه فرانک شورتز عبارتند از:
فرانک شورتز همواره بر اهمیت لذت بردن از دویدن تاکید داشته است. او معتقد است که دویدن باید یک تجربه خوشایند و شاداب باشد و نیاز به تعهد و پشتکار را در کنار لذت شخصی به داور می‌اندازد.
شورتز بر این باور است که موفقیت در دویدن مستلزم آموزش مناسب و تمرین مداوم است. او تجربه خود را به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای به کار می‌گیرد و نشان می‌دهد که تنها با تلاش مداوم و رویکرد سیستماتیک می‌توان در این زمینه پیشرفت کرد.
او می‌گوید که برنده شدن در رقابت‌های سخت نیازمند شجاعت و اراده قوی است. شورتز بر این عقیده است که باید با چالش‌های خود رو به‌رو شد و از هر شکست به عنوان یک فرصت برای یادگیری و رشد استفاده کرد.
شورتز به اهمیت قوت فکری در دویدن اشاره می‌کند. او معتقد است که در رقابت‌های طولانی، ذهن باید به اندازه بدن قوی باشد. او بر این نکته تاکید دارد که بسیاری از محدودیت‌ها ناشی از باورهای ذهنی هستند و برای غلبه بر آنها باید به ذهن اعتماد کرد.
شورتز بر این باور است که پیروزی در ماراتن ، نتیجه یک سفر طولانی است و نه تنها یک لحظه. او بر اهمیت مراحل مختلف تمرین و تلاشی که در طول مسیر انجام می‌شود، تاکید می‌کند.
فرانک شورتز به اهمیت مجذوب کردن جوانان به ورزش دویدن و نشان دادن این که دویدن می‌تواند زندگی را تغییر دهد، توجه دارد. او به عنوان یک الگو برای جوانان تلاش می‌کند تا نشان دهد که ورزش می‌تواند به سلامت جسمی و روحی کمک کند و زندگی افراد را دگرگون سازد.
شورتز بر این باور است که دویدن باید به عنوان یک بخش لاینفک از سبک زندگی در نظر گرفته شود. او معتقد است که این فعالیت به بهبود کیفیت زندگی کمک کرده و افراد را از نظر جسمی و ذهنی قوی می‌کند.
در مجموع، فلسفه فرانک شورتز حول محور لذت، تلاش، اراده، و اهمیت ذهنی است و او به عنوان یک ورزشکار الهام‌بخش تلاش می‌کند تا دیگران را به دویدن و زندگی سالم تشویق کند.
