یک واقعیتی را اعتراف کنم؟
چشم‌هایت را ببند، جلوتر بیا و فقط گوش کن:
دل کندن و جدایی از اینستا، از جمع صمیمی نویسندگان، از پیج استادم شاهین کلانتری، از پیج شخصی‌ام که مدتها در آن قلم زدم و شاهد بزرگ شدنش بودم، از فالوورهایی که باهم یکدل و هم دغدغه بودیم، از دوستانی ناب و مجازی که از هزار دوست حقیقی نزدیک‌تر بودند و...
همه و همه برای من خیلی سخت و گران تمام شد.
بدون اغراق اینستا برای من به میعادگاهِ همراهانِ همسو مبدل شده بود.
تا مدتها پس از فیلتر شدنش دلتنگی به قدری آزرده‌ام می‌کرد که گه گاه اشکم را درمی‌آورد.
اما...
وقتی از برگشتش ناامید شدم بلافاصله به دنبال یک فضای جایگزین بودم که یکی از آنها روبیکا بود که اصلن اصلن نتوانستم با محیط آن ارتباط بگیرم.
نهایت رسیدم به ویرگول که فضای خیلی جدید و ناآشنایی برایم داشت.
اوایلش فعالیت در اینجا برایم سخت بود.
بله من هم مثل بیشتر افراد تغییر شرایط، چندان برایم خوشایند نیست و گویا انس با کلیشه‌های کهنْ امنیت و آرامش بیشتری را برایم به همراه دارد.
ولی برخلاف احساساتِ ناپایدارم شروع به فعالیت همزمان در چند پلت‌فرم کردم که یکی از آنها ویرگول بود.
خبر خوب اینکه من این روزها به قدری شیفته‌ی فضای سالم، تخصصی و آرام ویرگول شده‌ام که غم فقدان اینستا به قسمت خاطرات کمرنگ و ناخوشایندم نقل مکان کرده است.
آری ویرگول با قدرت و اقتدار بر جای خالی اینستا نشست و به پاتوق جدید من تبدیل گشت.
حالا
فکر می‌کنی چرا ویرگول بیش از اینستا مجذوب و پاگیرم کرده است؟
نزدیک‌تر بیا تا برایت بگویم:
✓ فضای ویرگول تخصصی است، محفلی برای فقط نویسندگان و این حس خوبی به من می‌دهد.
✓اینجا از تشنج و شلوغی اینستا خبری نیست و آرامش خاصی بر آن حاکم است.
✓من در اینجا با آرامش بی بدیلی می‌نویسم و منتشر می‌کنم، دلیل این آرامش را دقیق نمی‌دانم ولی چیزی که هست این است که در اینستا از آرامش خبری نبود.
✓فضای اینجا به دلیل تخصصی بودن و اینکه امکانات آن صِرفِ نوشتن است، امکان سوء استفاده، فسادهای اخلاقی و... ندارد و شاید این عمده دلیل آرامش حاکم بر آن است.
همینکه کسی نمی‌تواند تشریفش را به پی وی کسی ببرد بزرگترین حُسن آن است.
✓محدودیت کاراکتر ندارد و هر قدر که بخواهی بی هیچ نگرانی می‌نویسی. افرادی که در اینستا می‌نوشتند قدر این موهبت ویرگول را به خوبی می‌دانند.
✓ تم، فونت و فضای آن برای مطالعه آسان و چشم نواز است. برخلاف اینستای مرحوم که وقتی می‌خواستی پستی را در آن بخوانی چشم‌هایت به مرض باباقوری مبتلا می‌شد.
خلاصه اینکه ویرگول فقط و فقط پاتوق نویسندگان است و همین اینجا را برای من خاص، امن و دوست داشتنی کرده است.
ویرگول جان لطـــــفن تو دیگر ماندگار باش.
