در مورد آبادانی یه ضرب المللی دارن شوشتری ها
میگن مثلاً «فلانی بُنه ی آبادانیه» این یعنی یه کسی هر جا هست و هرکاری میکنه وجودش آباد میکنه.
تا چند وقت ویش این برای من فقط یه ضرب المثل بود تا اینکه کسی رو دیدم که نفسش ، بودنش، حرفاش،کاراش و حتی نگاهش من روآباد میکرد.
بعد کلی فکر کردم و فهمیدم این که تو کسی رو آبادتر پیدا میکنی دلیلش اینه که خودت هم باعث آبادی اون شدی.
میدونی هیچ وقت هیچ صفتی رو در کسی نمیبینی ،چه خوب چه بد مگر اینکه خودت هم از اون ویژگی رو داشته باشی البته با شدت وضعف .
من تمام زندگیم خواستم آدما ،زندگی ها، احوال، کارها و خیلی چیزها رو درست کنم ، آباد کنم ، ولی همه چیز یا برعکس شده نتیجه یا اون چیزی که خواستم رو اونای دیگه نخواستن.
مثل این میمونه که تو بخوای توی یه زمین با متراژ پایین یه برج ِ بلند بسازی. نمیشه ، هرگز نمیتونی. میدونی چرا!؟
چون اون زمین با امکانات و توانایی تو هیچ سنخیتی نداره.همین ...خیلی ساده است ولی در عین حال تو خیلی شاید دیر اینو بفهمی ،بعد از کلی صرف هزینه و وقت و توان.
کاش زودتر بفهمیم اندازه مون رو . تا بتونیم آدما ، روابط و کارهای اندازه ی خودمون رو پیدا کنیم ،تا از خودمون و تلاش هامون خسته نشیم.
