سلام دوستای همراه.
این پاییز دلتنگی خاصی داره که فقط با نوشتن می‌شه کمی قلب رو آروم کرد.
شاید متنام عالی نباشه؛ ولی از یه دل عاشق برخاسته.
سهم من از دنیا
هرچه می‌خواهد باشد
تو تک‌سهم من که باشی
دنیا به کامم می‌شود.
قرار و بی‌قراری‌ام،
نامت را که بر زبان می‌آورم
شکوفه‌های جانم به بار می‌نشیند
نگاه مهربانت را
لبخند شیرینت را
دستان لطیفت را
آغوش مردانه‌ات را
قلب عاشقت را
اصلا همین خودِ خودت را
از من دریغ نکن.
هفتمین روز پاییز ۱۴۰۰.
