امروز بیست و پنج فروردین ماه روز بزرگداشت عطار نیشابوری است.
فریدالدین ابوحامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطار کَدکَنی نیشابوری مشهور به عطّار نیشابوری متولد ۵۴۰ در کدکن – درگذشتهٔ ۶۱۸ هجری قمری در شادیاخ نیشابور، یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلند نام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در کدکن زاده شد.
نام او «محمّد»، لقبش «فریدالدّین» و کنیه‌اش «ابوحامد» بود و در شعرهایش بیشتر عطّار و گاهی نیز فرید تخلص کرده‌است. نام پدر عطّار ابراهیم کدکنی (با کنیهٔ ابوبکر) و نام مادرش رابعه بود.
از او آثار ارزشمندی به جا مانده است مانند:
الهی نامه، اسرار نامه، مصیبت نامه، تذکره الاولیا، منطق الطیر، جواهرنامه، خسرونامه، مختارنامه، مظهره العجایب،پندنامه، اشترنامه، نزهه الحجاب، بیان الارشاد، سی فصل، بلبل نامه، هیلاج نامه، وصلت نامه
بیشترین شهرت عطار نیشابوری در زمان ما به سبب اشعار عاشقانه اوست، مانند:
عشق تو و بلای جان
جان من و وفای تو
یا
هرچه در فهم تو آید
آن بود مفهوم تو
ساعتی در خود نگر تا کیستی
یا
گفتم دل و جان در سر کارت کردم هر چیز که داشتم نثارت کردم
گفتا تو که باشی که کنی یا نکنی آن من بودم که بی قرارت کردم
و
گر سیر نشد تو را دل از ما یک لحظه مباش غافل از ما
کشته شدن عطار هم داستان عجیبی دارد. او که پس از تصرف چنگیزخان مغول به دست لشکر چنگیز اسیر شده بود، در آن زمان پیرمردی بود. مغول قصد کرد تا او را بکشد اما شخصی کفت:
او را نکش که خونبهای او هزار دهم میدهم.
عطار مخالفت کرد و وعده بیشتر به مغول داد، پس از ساعتی شخص دیگری گفت :
او را نکش تا خونبهای او یک کیسه کاه به تو بدهم.
عطار گفت بفروش که بیش از این نمی ارزم.
مغول از این گفته خشمگین شد و شیخ فریدالدین عطار نیشابوری را کشت.
ما چقدر ارزش داریم و خون بهای ما چقدر است؟
