شاخه رقاص پاییزی

جغرافیای تمام بهمن های فرونپاشیده،

ماسیده بر عنفوان غرور شاخه نازک مانده در زمهریر و بوران؛

نای سرنای عروس گم شده در بیابان

آتشفشان به گِل نشسته تلاطم های مسکون کبود،

از قلب اقیانوس های نامکشوف...

ترنجبین کوچه های تُرد باران خورده

سلامان ترین دیوانه چهرازی

نازک ترین شاخه رقاص پاییزی،

شیرین ترین شکوفه نارنجی عبوس همسایه

صنوبر هیزم سرشت شعله پرور

ساقی سیراب سراب...

آشیان پریشانی بید؛

مجنون ترنم سپیده های اغواگر هلالی شب

دربندترین آواز قو...

محتاج ترین کالبد موّاج زن

ترنم طلایه های ناخوانده نور

شکستنی ترین شیشه یک خلوت و چنگ

کهن الگوی زخمه های ساز،

آشفته ترین خیزران آشتی ناپذیر بودن...

این منم...و هنوز هیچ چیز از من، نگفته، خواب

می بَرَدَم.

24 نوامبر 2020