تشدید کننده‌ای بی‌فایده.
عبارت «خیلی» (Very) در هر صفتی تغییر ایجاد کرده اما شاید نتواند پیام شما را برساند.
قرار دادن این عبارت پیش از واژگان دیگری مانند «جذاب» (Charming) یا «مهربان» (Kind) یا «بخشنده» (Generous) می‌تواند به شفافیت منظور ما کمک کند. اما تا جایی.
اما اگر پس از توصیفی از جنس مغایرت قرار بگیرد، ممکن است شخص مورد بحث ما را به حاشیه ببرد. «گوش‌های تیزی دارند» یا «مردمان آن منطقه شیوه حل مسئله منحصر به خود را دارند»؛ جوامعی که از آن‌ها نه تقدیر بلکه تنها یاد می‌کنیم. اغلب زمانی دست به این کار می‌زنیم که نیازی به تشدید کننده نیست. یا حتی مورد مناسبی از آن وجود ندارد. ترفندی ارزان برای یادآوری این موضوع که ما شبیه به فرد مورد بحث نیستیم.
اگر حرف خوبی می‌زنید، بهتر است از تشدید کننده‌ای مانند «به‌طور خارق‌العاده» (Extraordinarily) یا «بیش از حد» (off-the-charts) استفاده کنید. یا تعریف خود را اعلام و بر آن تاکید کنید.
اگر می‌خواهید با برچسب زدن کسی را توصیف کنید، از خود بپرسید چرا و دیگر ادامه ندهید.
اگر حذف تشدید کننده‌ای مانند «خیلی» باعث شفاف‌تر شدن پیام یا تداوم می‌شود، پس چرا همیشه این کار را نکنیم؟
کلمات ما راوی داستانی هستند. حتی وقتی قدیمی و سطحی باشند.
لینک مرجع: https://seths.blog/2024/11/the-problem-with-very/
