شاید تعجب کنید ولی این دو تفاوتی ندارند.
هر دو سرپناهی برای مخفی شدن هستند.
وقتی کیفیت کار در حد معمول و عادی است، ما تقصیری نداریم. تنها کاری را انجام داده‌ایم که از ما خواسته شده و اگر مورد پسند شما نیست، باید فرهنگ و سیستم را سرزنش کنید.
و زمانی که بیش از حد و به خاطر کمال‌گرایی تامل می‌کنیم نیز به نوعی پنهان می‌شویم. چه کسی می‌تواند ما را به خاطر مجوز ندادن سرزنش کند، اگر چیزی پیدا کنیم که هنوز جای صحبت یا بهبود داشته باشد؟
اگر تعهدی اجرا نشود یعنی هیچگاه وجود نداشته است.
هدف از کار باید ایجاد یک استاندارد و سپس عمل کردن بر اساس آن باشد. اینکه وقتی به حد کافی رضایت‌بخش بود (که این حد باید از قبل مشخص شده باشد) عرضه شود. زباله عرضه نکنید اما بیش از حد نیز منتظر نمانید.
