تیم برانسون ما را به نظرسنجی انجام شده اخیر درباره بریتانیایی‌ها ارجاع می‌دهد. یک نفر از هر چهار نفر که از آن‌ها مصاحبه شده (در هر سنی) بر این باور است که اگر برای چهار سال آینده تمرین کند می‌تواند در المپیک بعدی شرکت کند.
مضحک است. و همین مضحک بودن است که آن را ترویج می‌کند. بیان «از عهده‌اش بر می‌آیم» زمانی که به ناتوانی خود اطمینان داریم راحت‌تر است. حتی اگر استعداد، منابع و زمان مورد نیاز را داشته باشیم، احتمالش آنقدر پایین است که بیشتر به بخت آزمایی شباهات دارد. حرف زدن راحت است.
با چهار سال تمرکز چه کاری از دست‌مان ساخته است؟ می‌توانیم سمفونی نوشته و منتشر کنیم، کسب‌وکار موفق کوچکی را شروع کنیم، مشارکت قابل توجهی در اجتماع داشته باشیم، سلامت جسمی خود را ارتقا دهیم، ارتباط عمیق‌تری با دوستان و خانواده برقرار کنیم، شعبده‌بازی یا پیانو یاد بگیریم.
بالاخره فردی برنده بخت‌آزمایی خواهد شد. اما بعید است آن فرد ما باشیم.
