پیش‌تر گفتیم که کرونا می‌رفت که یک عدالت نیم‌بند آموزشی در جامعه‌ای که هیچ خبری از عدالت اجتماعی در آن نیست برای ما به ارمغان بیاورد که کارتل‌های فساد آموزشی کشور نگذاشتند.
کرونا، چه عمدی و چه غیر عمدی، با گسترشش در سطح جهانی، سوای اهداف سیاسی که پشت خود داشت، درس‌های خوبی به مردم امروز دنیا داد. کرونا چیز خوبی نبود، ولی نتایج خوبی برای دنیای ما داشت.
بازگویی این نتایج تکرار مکررات است و محل بحث ما نیست. من به طور دقیق می‌خواهم از عملکرد بسیار بسیار ضعیف نهاد آموزش و پرورش کشور در این موضوع صحبت کنم.
عملکردی که با کمی جسارت و ظرافت می‌توانست نتایجی برعکس آنچه امروز داریم برای ما داشته باشد.
امروز چه داریم؟
از نرم‌افزار شاد چه بگوییم؟ گفتنی ها را گفته‌ایم (همه ناشاد با اپلیکیشن شاد). پلتفرمی که نمی‌دانیم اسمش را چه بگذاریم. آیا یک پیام رسان است؟ آیا یک سوشیال مدیاست؟ آیا یک سوپر اپلیکیشن (چه اسم مضحکی) است؟ هر چه که هست، با آموزش و پرورش فاصله زیادی دارد. من معلم، در شاد سردرگم می‌شوم، خدا به داد دانش‌آموز برسد.
نکته خنده‌دار در شاد این است که ته همه‌ی زرق و برق و طراحی و منوهای رنگارنگ، در انتهای انتخاب هر موضوع، فهرستی از کانال‌ها و گروه‌هایی شبیه به کانال‌های تلگرامی را به ما معرفی می‌کند.
یعنی نرم‌افزار شاد چیزی جز یک فهرست از کانال‌ها و گروه‌های تلگرامی حاوی فایل‌های pdf و mp4 و mp3 نیست! فهرستی که با یک فایل اکسل به مراتب می‌توانست کارآمدتر باشد.
از معلم‌ها بگوییم؟ چه بگوییم. قبلا گفته‌ایم (طرح پیشنهادی برای گذر از سال تحصیلی پیش رو). امروز تمام معلم‌ها یک دغدغه مشترک دارند: تولید محتوای آموزشی!
ممکن است بپرسید پس کتاب‌های درسی برای چه تألیف شدند؟ مگر کتاب‌های درسی محتوای آموزشی نیست؟ مگر معلم نباید همان کتاب را مبنای آموزش قرار دهد؟ مگر وقتی سازمان تألیف کتب درسی با یک دوجین متخصص نشسته‌اند و محتوای آموزشی تحت عنوان کتاب تولید کرده‌اند، معلم باز هم باید تولید محتوای جداگانه‌ای بکند؟ اگر کتاب درسی کافی است چرا معلم باید جداگانه محتوا تولید کند، اگر کتاب درسی ناقص است چرا کاملش نمی‌کنید؟ اگر کتاب درسی مناسب تدریس مجازی نیست چرا محتوای مناسب تدریس مجازی ندارید؟ اگر محتوای مناسب تدریس مجازی ندارید چرا اصرار دارید در فضای مجازی تدریس کنید؟
این همه سردرگمی برای چیست؟
پاسخ رویکرد فعلی حاکم بر آموزش و پرورش این است که: کتاب‌های درسی کافی نیستند، قابل ارائه در آموزش مجازی نیستند، باید به فیلم و انیمیشن تبدیل شوند تا بشود از طریق آموزش مجازی به دانش‌آموز انتقال داد.
آیا موقع استخدام هر معلم، از او تست بازیگری، گویندگی، فیلمبرداری، تدوین، مونتاژ، انیمیشن و مهارت‌های نرم‌افزاری گرفته‌اید؟ و جهت ادغام تمام هنرهای ذکر شده که هر یک به تنهایی یک تخصص است و در نهایت تولید یک فیلم آموزشی با کیفیت از او تعهد به خدمت دارید؟
چه شد که همه امروز گمان می‌کنند معلم باید تمام این هنرها را داشته باشد؟
از دانش‌آموزها بگویم؟ دانش‌آموزی که کتاب درسی را تهیه کرده، علاوه بر آن باید الاغ سپید و کاج و قلم باشی را هم بخرد، هر روز سر در موبایل و تبلت کند و تا شب فیلم هنری معلم خود را تماشا کند و تکالیف را بنویسد و عکس تکالیف را در نرم‌افزار شاد! آپلود کند، ارسال نشود، به واتساپ برود و آنجا ارسال کند؟
تا چند وقت پیش موبایل و تبلت برای آموزش ضرر داشت. چه شد یک مرتبه مفید شد؟ نکند داستان تکراری پاک شدن نجاست قند با فرو بردن در چای دارد تکرار می‌شود؟
آموزش و پرورش روی گردن واتساپ آمریکایی سوار شده و پیاده هم نمی‌شود. پس اینقدر به طبل شادتان نکوبید. راست و بی‌ریا بیایید اعتراف کنید که کم آوردید و آخر سر این واتساپ آمریکایی است که دارد چرخ آموزش و پرورش ما را می‌چرخاند.
از این طرف مدیر مدرسه بخشنامه می‌گیرد که فقط آموزش در شاد باشد، از آن طرف مدیر اداره شفاها به مدیر مستاصل می‌گوید فعلا شاد خراب است، تا درست شدنش کلاس‌ها را در واتساپ برگزار کنید.
مدیر از همه جا درمانده، به معلم و دانش‌آموز دستور می‌دهد هم در در شاد حضور داشته باشید هم در واتساپ که هم اداره را راضی کند هم بخشنامه را رعایت کرده باشد و تأکید دارد که دانش‌آموزان پروفایل خود را منقش به عکس پرسنلی با حجاب اسلامی کنید وگرنه حذفتان می‌کنم. حالا شما فکر کن شماره موبایل پدر دانش‌آموز، شاید چند بچه داشته باشد، عکس کدام بچه را روی پروفایل واتساپ خود بگذارد که مدیر رضایت دهد؟ آش شله قلمکاری شده است. نه؟
