وقتی به وظیفه مادر در قبال فرزندانش فکر می‌کنیم چیزی جز مراقبت‌های اولیه نظیر تغذیه و مراقبت به ذهن‌مان نمی‌رسد. ممکن است بسیاری از مادرها گمان کنند نهایت رفع نیاز فرزند در همین دو مورد است و اینکه می‌توانند با رفع این دو نیاز از فرزندان خود توقع فراوانی داشته باشند. این دو مورد با نهایت اهمیتی که دارند، بدون ملاک دیگر کاملن ناکارآمد و ناکافی‌اند. حال ملاک دیگر چیست؟
دکتر دی. دابلیو. وینیکات، روانکاو اطفال، در مورد مادران چنین گفته است:
مادران کسانی هستند که ذرات وجود کودک را در کنار یکدیگر نگه می‌دارند.
بیایید این تعریف را بررسی کنیم. از آنجایی که تجربه‌های کودک هنوز به شکل کامل شکل نگرفته، ممکن است گاهی اوقات در مواجهه با برخی از عوامل محیطی گمان کند که تنهاست و هیچکس به یاری او نخواهد شتافت. اما خوشبختانه کودک می‌داند که فردی به نام مادر همیشه حاضر است و می‌توان به او تکیه کرد.
وقتی مادر کودک خود را در آغوش می‌گیرد، در واقع عملکردی نظیر چسب از خود بروز می‌دهد، چرا که تجربه‌های کودک در نبود مادر همگی غیرفعال شدند و از هم پاشیدند، مادر وظیفه‌اش نگهداری و به هم چسباندن دوباره این تجربه‌هاست. نتیجه این اقدام آنست که کودک امنیت خاطر می‌یابد و سریع‌تر رشد می‌کند.
به عنوان یک مادر چه توصیه‌ای دارید؟
