بین انسان‌ها اگر فاصله حفظ شود، و هر روز که بر قدمت رابطه اضافه می‌شود فاصله کم نشود، فاصله اگر محترم شمرده شود، فاصله اگر به شک نرسد، فاصله را اگر یاد بگیری و بدانی کجای رابطه بایستی که حاصلش فاصله و جدایی نشود، آن زمان است که کم کم دل‌ها به هم نزدیک می‌شود و افکار نیز.
هر یک زندگی خودشان و نظر خودشان را دارند، و هر یک محترم شمرده می‌شوند. آن زمان است که هر کدام می‌توانند در هوای خودشان نفس بکشند. اما وقتی می‌خواهی یکی شوی، وقتی می‌خواهی همه چیز آن طور دیده شود که تو می‌بینی، وقتی می‌خواهی فاصله‌ات یک نفس هم نباشد، آن موقع بی‌آنکه متوجه شوی راه نفست تنگ می‌شود، هم از خودت، هم از رابطه‌ات.
