نویسنده: جیووانی دِنسمن
وب‌سایت Live & Dare
مترجم: دکتر احسان بیک‌زاده
گروه علمی حکمت زندگی
در بخش اولِ این مقاله به تقسیم‌بندی تمام مراقبه‌ها به سه دسته‌یِ عمده، از لحاظ نحوه‌یِ متمرکزساختن توجه (attention) در آنها، پرداخته شد. از این پس هر بار به معرفی یکی از ۲۳ فن پرطرف‌دار مراقبه خواهیم پرداخت. نویسنده‌یِ این مقاله این ۲۳ فن مراقبه را در قالب شش دسته‌یِ کلی ارائه کرده است: فنون مراقبه‌یِ بودایی، فنون مراقبه‌یِ هندویی (وِدیک و یوگیک)، فنون مراقبه‌یِ چینی، مراقبه‌یِ مسیحی، فنون مراقبه‌یِ صوفیه، و مراقبه‌های باراه‌نما. در دسته‌یِ فنون مراقبه‌یِ بودایی به چهار فن مراقبه پرداخته میشود: ذِن، ویپاسانا، حال‌آگاهی، و مراقبه‌یِ مهربانی. در این قسمت به اولین فن مراقبه از این دسته، یعنی مراقبه‌یِ ذِن، میپردازیم. (مترجم)
ذاذِن (坐禅) در زبان ژاپنی به معنای «به ذِن نشستن» یا «مراقبه‌یِ نشسته» است. ریشه‌های آن در سنت بوداییگریِ ذنِ چینی (چَن) است، و منشأ آن را به بودَی‌دَرمَه (Bodhidharma)، راهب هندی [یا ایرانی] (قرن ششم قبل از میلاد مسیح) میرسانند. در غرب محبوبترین اَشکال آن برآمده از دوگِن ذن‌جی [که به دوگن‌کیگن هم معروف است] (۱۲۰۰~۱۲۵۳م)، بنیادگذار جنبش سوتو ذِن (Soto Zen) در ژاپن، است. اشکال مشابهی نیز در مدرسه‌یِ ذن رین‌زایی (Rinzai school of Zen) در ژاپن و کُره تمرین میشوند.
این مراقبه عموماً به صورت چهارزانو نشسته بر زمین روی یک زیرانداز و کوسن انجام میشود. سنتاً این حالتِ چهارزانو، در وضعیت اصطلاحاً نیلوفری (lotus) یا وضعیت نیم‌نیلوفری (half-lotus) انجام میشد.
اما ضرورتی به نشستن در چنین وضعیتی نیست. امروزه اکثر مراقبه‌گران به شکل زیر روی زمین (وضعیت برمه‌ای) یا روی یک صندلی مینشینند:
همان‌طور که در تصاویر بالا میبینید، مهمترین جنبه در این‌جا کاملاً صاف نگه‌داشتنِ پشت از لگن تا گردن است. دهان بسته و چشمها رو به پایین نگه داشته میشوند به‌طوری‌که [امتدادِ] نگاه به زمینِ حدوداً دو یا سه قدم جلوتر از شخصِ مراقبه‌گر میرسد.
و اما درباره‌یِ جنبه‌یِ ذهنی‌ِ این مراقبه میتوان گفت که این مراقبه معمولاً به دو طریق اجرا میشود:
اگر میخواهید در این باره بیشتر بدانید پیشنهاد میشود:
. وب‌سایت Zen Mountain Monastery را ببینید.
. از یک مرکز بودایی ذن در نزدیکی محل سکونت‌تان دیدن کنید. اکثر آنها ذاذن را به‌رایگان آموزش میدهند.
ذاذن یک سبک مراقبه‌یِ کاملاً حساب‌شده است، و شما میتوانید به‌سادگی بسیاری از جماعتهای قوی را که به ذن مینشینند، و همچنین اطلاعات بسیاری را درباره‌یِ آن در اینترنت پیدا کنید. در ذاذن تأکید زیادی بر حفظ وضعیت صحیح بدن، به عنوان کمکی برای تمرکز، میشود. این روش معمولاً در مراکز بودایی ذن (سانگا) و تحت حمایت اجتماعیِ قوی انجام میشود. در بسیاری از آنها ذاذن را توأم با سایر عناصر ورزه‌های بودایی خواهید یافت: سجده‌کردن‌ها، کمی مناسک و شعائر، شعاردادن، و قرائتهای گروهیِ آموزه‌های بودا. بعضی اشخاص از اینها خوش‌شان خواهد آمد، و دیگران خوش‌شان نخواهد آمد. من شخصاً به مدت ۳ سال در یک گروه بودایی ذاذن میکردم و متوجه شدم که این قبیل عناصر و مختصری آداب و آیینها میتوانند به ایجاد ساختاری برای این مراقبه کمک کنند، و فی‌نفسه تأمل‌برانگیز هم هستند.
[توضیح مترجم: آن‌چه در ادامه می‌آید برگرفته از کتاب مشهور نویسنده‌یِ همین مقاله‌یِ وبلاگی (جیووانی دنسمن) است که جهت کاملتر شدنِ مطالب بالا، از آن کتاب گزینش شده و به این‌جا افزوده شده است:]
ذاذن میتواند شامل تمرکز بر تنفس، یا تأمل در باب یک پرسش، جمله، یا چیستان (کوآن)، یا، همان‌طور که در ادامه نشان داده شده است، صرفاً نشستن (شیکان‌تازا) باشد. ذاذن بر وضعیت بدن به‌عنوان چارچوبی برای حاضر، گشوده، و آگاه نگاه داشتنِ ذهن تأکید دارد. ذاذن در شکل شیکان‌تازا (نشستن و بَس)، که در این‌جا نشان داده شده است، به شما کمک میکند که آگاهی‌ای گسترده از ذهنتان و زندگی را رشد دهید. این مراقبه‌یِ بسیار ساده و سرراست بر این فکرت مبتنی است که واقعیت غائی همان است که همین حالا هم [در این‌جا و اکنون] حی و حاضر است [و نباید در جای دیگری آن را جست‌وجو کرد]. هر موجودی همین حالا هم یک بودای بالفعل است و تمرینِ نشستن و بَس (شیکان‌تازا) نوعی شکوفاسازیِ بوداسَف ذاتی شما است. گامهایی که در ادامه ذکر میشوند صرفاً نقشه‌یِ‌راههاای اند برای کمک به این‌که حالت روانی صحیح برای این تمرین را بیابید:
ادامه دارد ...
منبع این مقاله در وب‌سایت Live & Dare :
23 Types of Meditation — Find The Best Meditation Techniques For You (liveanddare.com)
