میگویم راه این است
کج قدم برمیدارند
اندوهگین که میشوم میگویند
چرا غم میخوری
چیزی مگر جز غم برای آدمیزاد باقی میگذارید که بخورد؟
این تن لاغر از این غم های گاه و بی گاه فربه شده و به انتظار قربانی شدن روز شماری میکند