به عنوان یک روانپزشک و کسی که در بخش قضایی بیمارستان روزبه مشغول به کار است، مسئولیت ما مهار مجرمینی است که از سوی دادگاه به این بخش ارجاع داده می شوند تا بستری، و تحت معاینه و درمان قرار گیرند، اما سوالی که به نوعی ما با آن رو به رو هستیم این است که این فرد مجرم است یا بیمار؟! سوالی که دستیاران یا دانشجویان بارها می پرسند این است که ما کِی می توانیم بگوییم که فرد به تصمیم خودش فلان کار را کرده و مرتکب جرم شده و کجا باید بگوییم خیر، این فرد تقصیر کار نیست و باید دارو مصرف کند؟! به عبارت دیگر، آیا فرد پیش از ارتکاب جرم، می توانسته اتفاق دیگری را رقم بزند و انتخاب دیگری کند و از آن تعرض، حمله یا سرقت خودداری کند یا آیا چنین دوگانگی ای برای «انتخاب» وجود نداشته و همانند آنچه فرد می گوید : «دست خودم نیست!» این در اثر نوعی رفتار اجبار گونه بوده است؟!
این ها گزیده ای از مقدمه «آذرخش مکری» برای طرح این مسئله اساسی است که آیا ما آنطور که گمان می کنیم دارای اراده عمل هستیم یا تحت سلطه جبر قرار داریم؟ پرسشی که کم و بیش برای عموم مردم مسئله پرضرورتی نیست و حتی پاسخش عیان است! اما علم چطور؟ علم نیز همین را می گوید؟
در صورت علاقه، شما می توانید ادامه مطلب را در کانال شخصی من دنبال کنید.
