یه زمانی ویرگول باز بودم و میومدم اینجا و می‌نوشتم یعنی بیشتر خط خطی می‌کردم. از موضوعات مختلفی هم می‌گفتم؛ از معرفی کتاب و فیلم گرفته تا خلاصه پادکست‌هایی که گوش می‌کردم تا مجموعه نوشته‌هایی که در زمینه کمال گرایی و مدیریتش اینجا منتشر کردم. اما الان که داشتم نگاه می‌کردم به آمار نوشته‌هام توی یکی دو سال اخیر دیدم توی ۴۰۲ فقط ۳ تا نوشته اینجا منتشر کردم و توی سالی که گذشت یعنی ۴۰۳ هم تا قبل از این نوشته فقط یه دونه پست دیگه گذاشته بودم البته این فقط مختص ویرگول نیست بلکه تو لینکدین و حتی اینستاگرام هم تقریباً به همین منوال بوده اما خب ویرگول بیشتر از همه مغفول مونده؛ دلیلشم راستشو بخوای نمی‌دونم اینکه سنم رفته بالاتر کم حوصله‌تر شدم یا وقت آزادم کمتر شده و زندگی با مشغله‌هاش وقتمو پر کرده یا شایدم اینکه به این نتیجه رسیدم که هرچی بیشتر بفهمی کمتر حرف می‌زنی...
به هر حال الان که آخر ساله اومدم یه چند خطی دوباره اینجا خط خطی کنم و برم نمی‌دونم که دوباره کی برمی‌گردم و اینجا دوباره می‌نویسم اما خب علی الحساب یه سفرنامه نوشته بودم، نه الان پارسال، که می‌خواستم به صورت سریالی منتشرش کنم اما خب تنبلی کردم یا نه بهتره بگم کمالگرایی کردم چون قبلش می‌خواستم چند تا قسمت دیگه در خصوص سفر منتشر کنم و انتشار اون سفرنامه رو منوط به انتشار همون پست‌ها کرده بودم؛ اما تا الان همونطور که به نظر می‌رسه و معلومه نه اون پست‌ها رو منتشر کردم و نه سفرنامه‌ام رو... اما خب شاید آخر سال و ورود به سال جدید بهونه‌ی خوبی باشه برای اینکه این دفعه بر اون کمالگرایی کوفتی غلبه کنم و بیام و اینجا سفرنامه‌مو منتشر کنم.
امیدوارم بد عهدی نکنم و بیام و اینجا بیشتر بنویسم دوباره که آشفتگان را مجالی نیست مگر قلم به رشته‌ی تحریر درآوردن...
راستی، پیشاپیش سال نوتون مبارک 🙂🎉🌹
