نوبتی هم باشد، نوبت آبگوشت است. اگرچه که در اصالت آبگوشت ایرانی شکی نیست اما برخلاف تصور عموم، نمیتوان آن را سنتی ترین خوراک ایرانی دانست و مقام آشها و خورشها همچنان در صدر جدول آشپزی ایرانی است. در واقع آبگوشت از زیرمجموعهٔ آشهاست و گونه ای شورباست که گوشت آن به روش یخنی کردن پخته میشود. این که آیا با یکی از معدود غذاهای عربی به نام ثرید در جایی از تاریخ پیوند خورده و اینکه پخت آن در ظرف دیزی ( ظرف طعام پزی کوچک گلین و یا مسین) ابتکار شخص خاصی بوده؛ مستند نیست.
*توضیح:( ثرید همان ترید است که ما در گویش عامیانه تلیت میگوییم و مستند است که غذای مورد علاقه پیامبر اسلام بوده و با وجود این که اعراب مکتب آشپزی نداشتهاند و به شدت تحت تاثیر مکتب آشپزی ایرانی قرار گرفتهاند؛ ظاهرا باید جایی در تاریخ بعد از اسلام روش خوردن ثرید با شوربای گوشت ایرانی پیوند خورده باشد. البته این فقط گمان این حقیر است و سندی نیافتهام)
اما برویم کشک خودمان را بسابیم و در این پست بپردازیم به آبگوشتهای کشکی:
آبگوشتها