انسان ها هیچ وقت بهترین و بدترین لحظات خود را فراموش نمی‌کنند. ذهن ما مثل دوربین فیلم برداری ان لحظات را ضبط میکند و تا همیشه نگه می دارد. شاید تاریخ و روز و ساعت بهترین ها یا بدترین ها را فراموش کنیم ولی ان اتفاق بد یا خوب را هرگز!
بهترین لحظه ای که در ذهنم ثبت شده، لحظه بود که قلبم گرفتار شد. شاید باورتان نشود ولی من ۸ صبح برای اولین بار عاشق شدم ماهش و روزش را یادم نیست فقط میدانم تابستان بود. بهترین تابستان عمرم! من هیچ شناختی از او نداشتم. راستش عشق در نگاه اول بود. مثل قصه ها، قصه ای که ۸ سال است تمام نشده. و شاید تا آخرین لحظه عمرم ادامه داشته باشد. بلاخره انسان ها اولین هایشان را فراموش نمی کنند!
اولین ها برای بیشتر انسان ها شیرین ترین اتفاق هستند. شاید به آن اولین نرسند اما هر زمان که یادش می افتند، نا خودآگاه لبخندی می زنند.
خاطرات ما انسان ها پر از اولین ها و آخرین هایی هستند که هرگز تکرار نمی شوند. و این غم انگیز ترین بخش زندگیست. امروز برای اولین بار و اخرین بار هفتم مرداد هزار و چهارصد و سه است. دیگر هرگز چنین تاریخی وجود نخواهد داشت. اینجاست که آدم معنی گذر عمر و معنی خاطرات تکرار نشدنی را می فهمد. اینجاست که نا خودآگاه برای زندگی نکردن در این فرصت کوتاه و خاطرات و لحظات از دست رفته بغض میکنیم.
دلمان تنگ میشود برای روزهایی که حال خوب را به معنای واقعی تجربه کرده ایم. مگر در این فرصت کوتاه چند بار میشود از ته دل خوب بود؟
کاش میشد خاطراتی که در ذهن داریم مثل عکس ثبت کنیم و هر روز به ان ها نگاه کنیم. کاش می توانستم از آن ۸ صبح شیرین عکس بگیرم. از ان نگاه، از خنده هایش! همان خنده ها من را گرفتار کرد! من آن روز از ته دل خوب بودم. بعد از ان هم حال خوب را تجربه کردم ولی مانند آن روز نشد. خنده هایش هم دیگر مانند آن روز نیست. شاید او هم خیلی وقت است حال خوب مانند آن روز را تجربه نکرده است. ان روز برای اولین بار و اخرین بار ۸ صبح یکی از روز های تابستان ۱۳۹۵ بود. تاریخی که دیگر هرگز تکرار نمی شود!
