واژه ورزش که از دیرباز معنای تمرین و ممارست داشت به هنگام تصویب «قانون ورزش اجباری در مدارس» در ۱۶ شهریور ماه ۱۳۰۶ خ به طور رسمی به معنای امروزی وارد قاموس واژگان دولتی ایران شده است.
ورزش از نظر لغوی اسم مصدر است. به معنی ورزیدن و برزیدن مصدر آن یعنی کار کردن، عمل کردن ، کوشیدن ، پیاپی انجام دادن و ریاضت کشیدن است (دهخدا 1335). معادل کلمه ورزش در زبان انگلیسی SPORT می باشد کهبه هر نوع فعالیت بدنی و بازی که منجر به انجام مسابقه و نمایش مهارت بین دو گروه یا دو نفر شود و افراد ملزم به انجام فعالیتهای مداوم و یادگیری مهارت در یک حرکت یا رشته ورزشی باشد اطلاق می شود (خلجی 1367)
