خوب ببین

اگر از داشته‌هایت استفاده نکنی. به مرور زمان آن‌را از دست می‌دهی. مثل دیدن. اگر قدرت دیدن دارید، اما از چشم‌های‌تان فقط برای دیدن اجسام استفاده می‌کنید؛ پس فقط خود آن چیز را می‌بینید نه چیز‌های دیگر را.

زمانی به این موضوع پی می‌برید که دیگر آن‌را نداشته باشید. بحث من لزوما به داشتن چشم اکتفا نمی‌کند. منظور من این است که ما قدر داشته هایمان را نمی‌دانیم.

در مدتی که کمتر به خانواده نزدیک بودم و اکثر مواقع خارج از محیط خانه بودم، این را به خوبی احساس کردم. کسانی که از بهترین جایگاه‌ وموقعیت‌ها برخوردار بودند اما به راحتی از آن عبور می‌کردند و خودشان را در بعضی مواقع بدبخت هم می‌دانستند.

به نظر من کسی که چشم دارد و می‌تواند اطرافش را به خوبی ببیند و حس کند؛ اگر نقاط مثبت زندگی‌اش را که شاید آرزوی افراد دیگری باشد نبیند، قطعا بدبخت است.

دیدن با خوب دیدن خیلی فرق دارد. دیروز که می‌خواستم نهار همسرم را به محل کارش ببرم این درخت خرمالو را دیدم. هرروز این درخت را می‌دیدم اما دیروز قشنگ‌تر از روزهای دیگر نگاهش کردم. شاید برای شما هم این درخت فقط یک درخت پربار خرمالو باشد؛اما برای من قدرت خدا؛ زیبایی، مهربانی معبود و عظمت خدا را در برداشت.

با یک لحظه دیدن به همه‌ی این صفات خدا رسیدم و احساس غرور کردم که چقدر خدای من بزرگ و بخشنده است.
از شما هم می‌خواهم که ببینید؛ اما خوب ببینید. به دیدن و رد شدن اکتفا نکنید. به همه جزئیاتش توجه کنید. وقتی به همه‌ی جزئیات توجه کنید تازه می‌فهمید که چقدر خوشبخت هستید. انرژی‌های منفی را با خوب دیدن از خودتان دور کنید.