امروزه ورزش به عنوان یک ابزار چند بعدی با تاثیرات گسترده، جایگاه ارزشمند خود را در اقتصاد، سلامتی افراد، گذران اوقات فراغت سالم، در ایجاد روابط اجتماعی بین مردم، پیشگیری از ابتلا به بیماری ها، مفاسد اجتماعی و انحرافات اخلاقی در جوامع رو به گسترش است.
تحقیقات نشان داده اند اشخاصی که به طور منظم ورزش میکنند، کمتر از سایرین دچار ناراحتیهای قلبی و عروقی شده، فشارهای عصبی کمتری را تحمل میکند و از اعتماد به نفس بیشتری برخوردارند. آنها نسبت به زندگی خوشبین ترند و کمتر به افسردگی دچار می شوند .
تحقیقات انجام شده در مورد اثر فعالیت های ورزشی، باعث شده تا مشارکت مردم در ورزش ها به ویژه شرکت آنها در انواع ورزشهای همگانی در جهان افزایش یابد و به همین دلیل است که امروزه اغلب کشورهای پیشرفته جهان در برنامه ریزی ها و سازماندهی ورزش همگانی کشور خود با دیگر کشورها رقابت میکند و همواره در حال ارائه برنامه های خلاق برای رشد این ورزش هستند و بدیهی است هر کشوری از این موج فزاینده عقب بیفتد به هیچ وجه نمی تواند ایجاد شده را پر نماید و تفاوت ها در بهره وری از تاثیرات ورزش و فعالیت های حرکتی واضح خواهد بود .
تحقیقات مقایسه ای در مورد شباهت ها و تفاوت های ورزش در ۳۴ کشور جهان نشان دادند که ورزش های همگانی یکی از عوامل موثر در تحولات قرن ۲۱ می باشد .
امروزه در فرانسه ۱۵ میلیون نفر در فعالیتهای ورزشی سازمان یافته شرکت میکنند که تعداد آنها حدود شش و نیم میلیون نفر میباشد. توجه مردم آلمان به ورزش های همگانی باعث شده تا تعداد افرادی که در سال ۱۹۵۲ به ورزش می پرداختند از ۳ میلیون نفر یعنی ۶.۷ درصد کل جمعیت این کشور به ۲۶ میلیون نفر در سال ۲۰۰۰ یعنی به ۲۸.۵ درصد برسد.
همچنین شرکت کنندگان در ورزش های همگانی کشور ژاپن از ۱۴ درصد جمعیت در سال ۱۹۵۷ به ۶۸ درصد در سال ۱۹۷۹ افزایش یافتند .
در اروپا حدود ۴۰۰ میلیون نفر زن و مرد که به ترتیب ۲۵ درصد به ۷۵ درصد کل جمعیت این قاره را شامل میشوند به فعالیتهای ورزشی مستمر میپردازند. تحقیقات انجام شده در اروپا نشان میدهد که رویکرد اصلی در این کشورها ورزش همگانی است از این رو در جهت رشد و گسترش آن تلاش مضاعفی انجام میدهند.
در کشورهایی نظیر هنگ‌کنگ نیز تعداد شرکت کنندگان در ورزش های همگانی از ۴۰ درصد در سال ۱۹۹۶ به ۵۴ درصد در سال ۱۹۹۸ افزایش یافته است. در استرالیا ۵۲ درصد مردم در دانمارک ۴۵ درصد نروژ ۴۱% فرانسه ۳۵ درصد کانادا ۳۴ درصد در ایتالیا ۳۰ درصد مردم و در آمریکا ۵۷ درصد دختران و ۷۲ درصد پسران به ورزش های همگانی مستمر می پردازند .
مطالعات تفصیلی ورزش های همگانی ایران در سال ۱۳۸۱ نشان میدهد که حدود ۱۰ درصد جمعیت کشور به این ورزش ها روی آورده اند، با این حال در این مطالعه به صراحت اشاره شده است که تاکنون تحقیق جامعی در مورد وضعیت ورزش های ایران انجام نشده و آمار دقیقی از تعداد افرادی که در ایران ورزش میکنند در دسترس نمی باشد .
حتی در ایران توجه به این ورزش ها و اولویت دادن به آنها به صورت قانون و مصوبه درآمده است اما اینکه چرا در کشور ما در مقایسه با کشورهای دیگر هنوز درصد مهمی از مردم در این نوع ورزش ها شرکت نمی کنند، مشخص نیست. در حالی که از نظر سلسله مراتب سازمانی ورزش همگانی در کشور بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، از سطح یک اداره ساده به اداره کل و سپس به فدراسیون ورزشهای همگانی و اخیراً هم در نظام جامع تربیت بدنی کشور به سازمان ورزش همگانی ارتقا پیدا کرده است.
در کشور ما فدراسیون ورزش های همگانی در ایران سال ۱۳۶۲ (۱۹۸۳ میلادی) یعنی ۲۰ سال قبل تاسیس گردید در حالی که سال تاسیس این فدراسیون در فنلاند ۱۹۲۰ آمریکا ۱۹۳۰ آلمان ۱۹۳۳ بلغارستان ۱۹۴۵ اتریش ۱۹۴۸ بوده است .
مقایسه سال تاسیس فدراسیون ورزش های همگانی ایران و فنلاند نشان میدهد که ما ۵۰ سال بعد از این کشور به ورزش های همگانی توجه نموده ایم.
در کشور ما رشته تحصیلی بیشتر روسای هیات های ورزشی ، غیر تربیت بدنی بوده است بدیهی است که وجود مسئولین متخصص و آگاه یکی از راه های ایجاد انگیزه در مردم و افزایش آگاهی آنها در ارتباط با تاثیر فعالیتهای ورزشی در زندگی شخصی و اجتماعی آنهاست.
حدود ۶۷ درصد آقایان و ۴۹ درصد بانوان شرکت کننده در ورزش های همگانی تمایل به ورزش کردن در اماکن ورزشی سرپوشیده و استفاده از استخرهای سرپوشیده را داشتند.
نتایج تحقیق نشان داد که این امکانات به حد کافی در اختیار شرکت کنندگان قرار ندارد و همین امر نشان دهنده عدم وجود امکانات ورزشی ورزشهای همگانی در کشور است.
کشورهای ایران، قبرس و زیمباوه از نظر سابقه تشکیل هیئتهای ورزش همگانی به یکدیگر نزدیک بودند. این امر نشان دهنده گرایش مدیران ورزش کشور در طول تاریخ ورزش های قهرمانی بوده است.
آمار جمع آوری شده از کشورهای منتخب جهان نشان داد که کشور ایران به غیر از قاره آفریقا از نظر درصد شرکت کنندگان در ورزشهای همگانی کمترین شرکت کننده را داشت. طبیعی است وقتی ورزش همگانی بودجه کافی، اماکن و تاسیسات مورد نیاز، مربی کافی و روسای تحصیلکرده و سایر ملزومات را نداشته باشد، نمیتوان انتظار داشت درصد شرکت کنندگان بیش از ۱۰ درصد باشد همانطور که قبلا گفته شد این درصد با این حجم جمعیت در کل کشور به هیچ وجه همخوانی ندارد .
