یدونی بزرگترین سرمایه ی یه نفر چی هست؟؟
بنظرم من بزرگترین سرمایه ی نفر نه پولشه نه سلامتیشه نه.....
بنظرم بزرگترین سرمایه یک نفر ادم هایی هستند که اون رو دوست دارن.
ادم هایی که توی شرایط سخت کنارت میمونن، بهت پشت نمیکنن، نمک رو زخمت نیستن، مرحم روی درداتن اونا بزرگترین سرمایه های تو هستند.
سرمایه هایی که باید با چنگ دندون نگهشون داری. سرمایه هایی که باید برای داشتنشون بجنگی. سرمایه هایی که شاید تا پیداشون کنی کلی سختی بکشی، کلی شکست بخوری، کلی بی معرفتی ببینی ولی وقتی پیداشون کنی وقتی بشینی کنارشون یه چای تلخ بخوری تموم میشه، تمام درد هات، تمام دلتنگی هات، تمام غصه هات.....
ادمایی که دوستت دارن رو هیچ وقت از دست نده. هیچ وقت بهشون پشت نکن. هیچ وقت تو مواقع سختی تنهاشون نذار.
روزی ده بار با خودت تکرار کن:
(با ادمایی که دوستت دارن با سیاست رفتار نکن)
تو خانواده سیاست نداشته باشید. تو رفاقت سیاست نداشته باشید. تو دوست داشتن هاتون سیاست نداشته باشید. سیاست کثیفه، سیاست توش دروغ داره، سیاست پاکی ها و قشنگی هارو از بین میبره، سیاست برای قدرت گرفتنه نه همراه و همدم بودن.
اگر کسی رو دوست داری:
بهش امنیت بده راحت حرف بزنه
بهش امنیت بده بلند بخنده
بهش امنیت بده بلند گریه کنه
بهش امنیت بده گاهی تنها باشه
بهش امنیت بده گاهی خودش باشه بدون ترس از عواقبش
باور کنید احترام و امنیت خود عشقه.
اگر کسی رو دوست داری یاد بگیر ازش تشکر کنی. یاد بگیر اگر ادم ها بهت کمک میکنن اگر در مواقع سختی دستت رو میگیرن بهت نیاز ندارن، یاد بگیر این ادم ها تول از شعورشون و بعد از لطفشونه که با تو هستن.
یاد بگیر به کسی که دوستت داره حسادت نکنی، یاد بگیر نخوای با فریب و توطئه ازش جلو بزنی، یاد بگیر به قصد زمین زدن کسی که دوستت داره جلو نری چون پست هر ادم محکمی صدای خورد شدن شب هنگام استخوان هاش میاد. پشت اروم ترین ادم های، اشک و بغض و فریاد حس میشه. پشت مهربون ترین ادم ها، پر از طعنه ها و کنایه های بقیه پیدا میشه. یادت باشه پشت هر ویترین قشنگ و مرتبی، یه انباری درهم ریخته و داغونه.
لطفا ادم باشید.....
ته تمام این حرص زدن ها
ته تمام این دل شکستن ها
ته تمام این طمع ها
ته تمام این غصه خوردن و گریه ها
ته ته تهش 2 متر قبر هست که روزی نصیب همه ی ما میشود. تا به حال کسی در این دنیا نمانده و پس از این هم نمی ماند. این دنیا فقط مسافرخانه ای است برای سفر های کوتاهی که ما داریم.
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم ان نغمه که مردم بسپارند به یاد
خیلی حرف زدم نه؟:)
ته ته تهش خواستم بگم اروم باش، رها کن. انقدر دل نشکن، انقدر به بقیه کنابه نزن، انقدر حرص نزن، هیچ چیز ارزش این همه دلهره رو نداره ما رفته ایم و الان سال 1502 است!
ته ته تهش میخواستم بگم تو نمیدونی خیر یه ادم هایی خیر یه اتفاق هایی تو زندگیت چیه. یادت باشه از سیاه ترین ابر ها قشنگترین باران ها میاد، پس از پشت بدترین اتفاق ها قشنگترین تجربه ها میاد.
میگفت: من تاریخ ان شبی را که در خودم شکستم و از عمق وجودم گریستم را دقیق به خاطر دارم. نه بخاطر ان شب بلکه بخاطر ادم دیگری که روز بعد به ان تبدیل شدم.
تمام.
