سی‌امین روز مهر ماه است و بعد از بیدار شدن
گلدان را پشت پنجره در حال آفتابگیری می‌بینم.
چه زیبایی دارد این سبزیِ ریشه نهفته در خاک.
و تلاش برای نپژمردن در این دنیای پُر آشوب معنایی می‌شود هر چند کوچک
برای ادامه‌دادن.
دفترم را باز می‌کنم و می‌نویسم:
گلدان
تو بمان و سبز باش و آفتاب را ستایش کن
ما آدمها
آواره‌ی پرخاشیم و چیزی برای تحسین نداریم
تنها
ادامه می‌دهیم.
✍️ اکرم‌حسینی‌نسب
