یک سال پیش بودکه واردویرگول شدم.
باوجودعلاقه ی زیادی که به نوشتن داشتم بعدازنوشتن چندپست دیگه به ویرگول سرنزدم تاهمین چندهفته ی پیش.
نمیخواستم مطلب جدیدی بنویسم ومیخواستم فقط مطالب سایردوستان روبخونم ولی اون حس نوستالژی دوستی باعث شدکه سراغ نوشته های خودم هم برم.
وقتی نوشته های قدیمیم روخوندم فهمیدم که اون قدری هم که فکرمیکردم درنوشتن بی استعدادنیستم واگه بیشتربنویسم میتونم به اون چیزهایی که درذهنم هست برسم!
باخوندن نوشته های گذشتم سرشارشدم ازحس حسرت بابت یک سالی که به خاطرترس وکمالگرایی،نوشتنوکنارگذاشتم!
اگه دراین یک سالی که نوشتن روکنارگذاشته بودم فقط هفته ای یک متن روبارگزاری میکردم الان کلی پیشرفت کرده بودم! [اثرمرکب]
???
مهم نیست درنویسندگی در چه سطحی هستی،مهم نیست داخل ویرگول 4تافالورداری یا400تا!حتی مهم نیست که مطالبت دیده میشن یانه!
مهم اینه که داری مینویسی!
وهمین که داری مینویسی یعنی ازنظرمن قهرمانی!
مطمئن باش که به زودی کلی پیشرفت میکنی.
اشتباه منوتکرارنکن وازفضای ویرگول فاصله نگیر.
حتی شده روزی 5خط بنویس
ولی فقط بنویس!
