میخوام امروز در رابطه موضوعی صحبت کنم که قطعا یه سریا این راه رو رفتن، یه سریا دوست دارن برن ....
من به دنبال آزادی بودم، البته ایردام این بود که بیرون از خودم دنبال آزادی بودم، درواقع من خودم رو درون خودم حبس کرده بودم و در بیرون خودم به نبرد با افرادی رفتم که فکر میکردم وجود من رو دستکاری کردن و من دیگه خود واقعیم نیستم، ولی اشتباه فکر میکردم، اینجاست که مولانا میگه:
«آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم
یار در خانه و ما گرد جهان میگردیم»
من پشت زندانی به اسم نقاب که جنسش از رنج سیلی های دوران کودکی بود؛ قایم شده بودم، رنج هایی که نسل به نسل چرخیده بوده، از اجداد گذشته من انتشار و تکامل پیدا کرده بود، تا اینکه اینی شدم که الان هستم، یک پسر 32 ساله که تا الان فقط برای دیگرون زندگی می کرد. والدین و س..ستم آمو...ش؛ تخم رقابت، حسادت، حقارت، خشم، غم، سرکوب غرایز، دروغ و ..... درون من کاشتن.! اینگونه من آسیب پذیر شدم (و البته هنوز هم هستم) از مهرطلبی گرفته تا سرویس دادن های بی دلیل، برای تاییدیه گرفتن از هر غریبه ای. (به خصوص جنس مخالف)
من حتی بلد نبودم از خودم مراقبت کنم، اصلا جرعت روبرو شدن با خودم رو نداشتم، من ضعیف بودم: به قول محمود شصتچی که در دادگاه محاکمه مرد هزار چهره میگفت:
«من شریف تربیت شدم، نه کسی من رو می شناخت و نه کسی من رو می دید، من نمی خواستم طبابت کنم، نمیخواستم سرهنگ باشم، من توانم کم بود، مقاومت کردم در حد توانم، اما توانم کم بود، برای خودم ضعیف بودم، برای دیگران هم ضعیف بودم، به همه احترام گذاشتم، تقصیر من نبود، تقصیر دیگران هم بود، حالا من بودم و تقاص این همه اشتباه دیگران و بازیگوشی خودم!!! من اشتباهی بودم!!»
با اینکه سالهاست از این سریال می گذره، من تازه به این درک رسیدم که مهران مدیری تو این سریال داشت کیا رو صدا می زد!!!
من خسته ام از نبرد، از نبرد با کسانی(والدین، معلمان و ....) که ایگوی من رو دستکاری کردن ، تخریب کردن، نه تنها خسته ام، بلکه هیچ کاری هم از دستم بر نمیاد به جز این که خودم رو قوی تر کنم!!
درواقع باید قوی تر شد ....
خودم به این اعتقاد رسیدم که قبل از اینکه به پول برسم، خودمو پیدا کنم. یعنی توی هر چیزی ضعف دارم برم برطرفش کنم، داشتن گوشی و ماشین و دم به دقیقه کافه و سفرهای لاکچری رفتن هیچ دردی ازم دوا نکرد کخه هیچ، بدتر هم شدم.
