من پس از سالها رفاقت، یا به اصطلاح عام «رفیقباز بودن!» به یک نتیجه تلخ رسیدم:
چیزی به اسم رفاقت صمیمانه، که خالی از حسادت، دورویی، حیلهگری و... باشد، حداقل در بین دخترها وجود ندارد.
اگر دنبال رفاقت با آدمها هستید، باید مردانه رفاقت کرد.
باید ملاقهای هرچند ناچیز از مشتی گری، تعصبات مردانه، لوتیگریهای بازاری برداشت و بیپروا و ترس از زخمی شدن، به استقبال حفظ رفاقتها رفت.
