هیچ دقت کرده ای چقدر زمین سخاوت دارد ؟ اندکی باران برایش کافیست تا بذری خفته را که نمی دانیم چه مدت در آغوش خود حفظ کرده به زیباترین شکل و پر بارترین حالت ممکن هدیه کند به دنیا .پاسخ محبت ابرها را به زیباترین شکل می دهد.
در دشت و کوه هر کجا درختی باشد ،نیزاری ویا رنگ سبزی میدانیم آبی روان است ،آبی که آن هم از دل نتیجه امانت داری خود زمین است از آنچه در گذشته به او سپرده شده . تا پایگاهی باشد برای همه ،کوچک و بزرگ ،فرقی ندارد ،همه دعوتند به سفره گسترده زمین.
چقدر زمین بودن خوب است. بزرگ بودن ،آنقدر که هر محبت و لطفی را زیباتر و پربارتر پاسخ دهیم و بی مهری ها و غفلتها را با سکوت وصبر پشت سر بگذاریم.
چه آموزگار مهربانیست بی هیچ چشم داشتی بزرگ بودن و آرام بودن را به تو می آموزد. زندگی کردن را نه تنها زنده بودن.
