نکات کلیدی
نوشتن بیانگر عمل خوش‌خیم برای بازگویی وقایع روز نیست، بلکه ابزاری دگرگون‌کننده برای معناسازی است. این فرصت را به ما می دهد تا روایت های زندگی خود را بازنویسی کنیم و خود را به عنوان رئیس مسئول تغییر دهیم. این دعوتی است برای ایستادن در درون چیزی که از آن به عنوان «شکاف تراژیک» یا فضایی که بین واقعیت و امکان وجود دارد یاد می شود.
نوشتن بیانگر چیست؟
جیمز پن بیکر از افراد خواست که در مورد یک رویداد استرس زا یا آسیب زا بنویسند؛ با این مفهوم که در "شکاف غم انگیز" ایستاده و به دنبال طناب زندگی بگردند؛ برای ورود به فضا و مکان سالم تر. در ابتدا، محققان این فرضیه را مطرح کردند که افشای خود در نوشتن، که باعث بیرون ریزی درون می شود، پیامدهای سلامتی مثبتی را به همراه خواهد داشت.
با این حال، اگرچه برخی از این مفروضات قبلی احتمالاً درست بودند، به نظر می‌رسید که قدرت واقعی در عمل نوشتن است، نه در افشای اطلاعات. اگرچه برخی از شرکت‌کنندگان در گروه آزمایش بلافاصله پس از نوشتن احساس بدتری داشتند، اما با گذشت زمان، نتایج سالم‌تری نسبت به گروه کنترل داشتند که با تعداد دفعات بازدید از مرکز بهداشت اندازه‌گیری شد. علاوه بر این، در میان گروه آزمایشی، افرادی که به‌طور معمول کارهای شلخته را ارسال می‌کردند، به شیوایی روایت‌های فکری برانگیخته می‌ساختند و به وضوح به داستان خود ارزش می‌دادند.
مطالعات پیگیری انجام شده توسط طیف وسیعی از محققان نتایج را تکرار کردند و در عین حال جامعه پژوهشی را به طور گسترده ای افزایش دادند که شامل جانبازان جنگ، کارکنان مراقبت های بهداشتی، بازماندگان سرطان، مبتلایان به درد مزمن، قربانیان جنایت، اولین پاسخ دهندگان، مادران جدید، مراقبان، بیکاران اخیر و زندانی می شد. علاوه بر این، به نظر می رسد مدت زمان صرف شده برای نوشتن و تعداد جلسات نوشتن به طور قابل توجهی مزایای سلامتی را تغییر نمی دهد.
جالب توجه است، مطالعات پیگیری نشان می دهد که حتی لازم نیست به شرایط زندگی خود فکر کنید. برای مثال، شرکت‌کنندگانی که در پاسخ به روایت‌هایی که تجربیات دشوار زندگی دیگران را مستند می‌کردند، همچنان مزایای سلامتی خود را نشان می‌دادند. اگرچه به طور قطعی شناخته نشده است، یک توضیح این است که نوشتن بیانگر افراد را دعوت می کند تا مهارت های عاطفی و پردازشی خود را تقویت کنند، که بعداً می تواند در مبارزات منحصر به فرد خود اعمال شود. علاوه بر این، خواندن در مورد درد دیگران ممکن است احساس انزوای خود را کاهش دهد زیرا شرکت کنندگان سختی را به عنوان بخشی از شرایط جهانی بشر می بینند.
نوشتن بیانگر را امتحان کنید
حال، اگر شما علاقه مند به نوشتن بیانگر هستید، نیازی به تجهیزات خاص یا تعهد زمانی پرهزینه نیست. اگرچه ممکن است تایپ کردن را ترجیح دهید، اما دست‌نویس راهی است که می‌توانید انجام دهید، زیرا کمی پر زحمت‌تر است و باعث می‌شود نویسنده با سرعت کمتری کار کند که از تفکر عمیق‌تر پشتیبانی می‌کند. طول و تناوب آنچه می نویسید یک ترجیح شخصی است، اما نوشتن به مدت 15 دقیقه برای سه روز متوالی یک نقطه شروع قابل کنترل است. توجه به این نکته مهم است که نتایج سلامتی مثبت هم برای کسانی که در هر روز متوالی درباره یک موضوع می نویسند و هم برای کسانی که در هر جلسه موضوع را عوض می کنند نشان داده شده است. علاوه بر این، در حالی که صرفاً بازگویی یک رویداد استرس‌زا یا آسیب‌زا احتمالاً مزایای مثبتی را نشان می‌دهد، رویکردهای ظریف‌تر دیگری نیز وجود دارند که ارزش امتحان کردن را دارند. معنا را از تجربه بیرون بکشید. به یاد داشته باشید، اغلب، حس سازی فوراً فوران نمی کند، و برای به دست آوردن وضوح، چندین تکرار لازم است. استراتژی دیگر این است که در مورد رویداد از منظرهای متعدد بنویسید، از اول شخص شروع کنید، سپس به صورت دوم شخص بازگو کنید، گویی از منظر شخص در آینه تعریف می کنید. و در نهایت با سوم شخص، صدای یک بیگانه را تجربه کنید.
رویکرد دیگر، دشوار اما پربار، این است که بنویسید تا حالتی را به دست آورید که در پیش خواهید گرفت. وقایع ناخواسته و دشوار را بیان کنید و بنویسید که اکنون که این اتفاق افتاده است، چه بینش‌هایی می‌توانم از آن بیرون بکشم؟ در نهایت، هنگامی که برخی از استراتژی‌های بالا را امتحان کردید، دستاورد های خود را کوچک‌نمایی کنید و سریع به جلو بروید، در مورد تجربه استرس‌زا یا آسیب‌زا از نقطه نظر بهترین و سالم‌ترین خود آینده‌تان بنویسید و نقشه‌ای برای تکاملتان بازسازی کنید.
در نهایت، اجازه دهید زندگی شما صحبت کند: گوش دادن به صدای درون، اگرچه برخی ترسناک و درهم، سفری صادقانه است و این شانس را دارد که ما را به جایی برساند که شادی عمیق ما از درون طبیعت انسانی ما سر برآورد.
