تا حالا شده یه جوری تو خودتو غرق بشین که نتونین هیچ تصمیمی بگیرین؟ جوری که تمام وجودتون پر بشه از استرس و نگرانی که چقدر وقت برات مهم نبوده و الان به جایی رسیدی که واسه لحظه لحظه هات دل نگرون باشی؟
این روزها جوری تو خودم گم شدم که اگه پیدا بشم خیلی اتفاقات خوبی برام خواهد افتاد و این رو با یقین میگم. این احساسات در هم ریخته و این همه دست و پا زدن در این منجلاب زیبا باعث غرق شدن بیشتر نمیشه بلکه باعث میشه ساحلی رو پیدا کنی که تو رویای هیچ کسی جز خودت نبوده و این رویای بنظر دور خیلی نزدیکه و دست یافتنی فقط باید بتونی شنا کردن یاد بگیری!
منی که خوب بلدم شنا کنم باید قطب نمای درونی ام رو جوری کالیبره کنم که تو هر مغناطیسی که قرار گرفت زود جهت اشتباه به من نشون نده و خودش تو هر باد و طوفانی منو به ساحل امن من برسونه...
و چه شیرین است حس رسیدن به ساحلی امن و دلنشین...
