دنیای هیچ از چشم گِوَرگیز ابرها نگذاشته بودند که ماه‌گرفتگی را کامل ببیند. چون بالاخره یک چیزی هست که جلوی آدم را بگیرد. مثلا یک‌بار آدم است، یک بار ابر.
نگهبانان جنگل‌های روی آب در «حرا»، نهال‌های همیشه سبز، کپه‌کپه، شاخه‌هایشان را به هم گره زده‌اند تا موج سهمگین تکانشان ندهد
