و تو،
فراسوی باورها،
معنای تمام یقین منی.
نه در تملک،
در فهم بودنت
آرام گرفتهام.
تو نه اتفاقی،
که ضرورتِ بودنِ منی
در این جهان.
جایی میان رؤیا و حقیقت،
من تو را انتخاب کردهام…
هر روز، دوباره
مهتاب نیکان