حقیقتا وجود یالوم، نعمتی هست برای رشته ما. یالوم، انیشتن روانشناسی هست. توصیفش سخته و فقط باید کتاباشو بخونید تا متوجه عمق شخصیت این آدم بشید. توی کتابای یالوم مرزهای فلسفه و روانشناسی خیلی به هم نزدیک میشن و خبری از تکنیکهای رواندرمانی و چارچوبهای دقیق روانشناسی دی اس امی نیست.
زمین گذاشتن کتاباش سخته. صفحه اولو که میخونی دوست دایر تا تهش بری. یالوم مباحث پیچیده و سنگین روانشناسی اگزیستانسیال رو جوری ساده، شیرین و در قالب داستان میگه که آدم تعجب میکنه از این حجم نبوغ.
وقتی کتابای یالوم رو میخونید بیشتر از اینکه درگیر محتوا شید درگیر عمق شخصیت خود یالوم میشید. اینکه چجوری میشه یه آدم انقدر خاص و بی همتا باشه. من مباحث اگزیستانسیال رو نقطه اوج و بالاترین لول روانشناسی میدونم. البته نظر شخصیمه.
مراجعای یالوم رو که آنالیز میکنید میبینید غالبا آدمای بسیار سطح بالایی هستن که درگیر اختلالات روانی یا فقدان مهارتهای زندگی نیستن بلکه از همه اینا عبور کردن و حالا با دغدغه های اگزیستانسیال روبه رو شدن.
خلاصه بخونید کتاباشو. اگه دانشجوی روانشناسی هستید که از نون شب واجب تره براتون چون با جنبه هایی از روانشناسی آشنا میشید که به هیج وجه توی دانشگاه بهتون یاد ندادن. اگه هم دانشجوی روانشناسی نیستید که هم از قلم سحرآمیز یالوم لذت می برید هم با یه دنیایی رو به رو میشید که نمونه مشابهش رو هیچ کجا ندیدید.
مخصوصا رفقایی که به فسلفه علاقه دارن. توی این کتابا با فلسفه ای رو به رو میشید که توی اوهام و خیالات سیر نمی کنه بلکه با متن زندگی، احساسات و روان انسان در ارتباطه و این خیلی ارزشمنده
محمد فرد
