زمانی که در کودکی داستان میشنیدیم، اتفاقاتی که در آن مکان و زمان نبودیم را دیدیم! یعنی در وهله اول، "تجربه زندگی دیگران" بدون اینکه واقعا زندگیش کنیم.
داستان خوب، شخصیت(های) واقعی و دقیق باید داشته باشد؛ درک کردن و فهمیدن آدمیزاد با خواندن داستان شکل میگیره.
نویسنده، اشکالات مردم جامعه‌اش را آسیب شناسی میکنه. یعنی مشکلات را میگه تا راهی باز کنه برای توجه و حل اون قضیه.
ادبیات برای ما مسئله میسازه. مسئله‌ای که باهاش بتوانیم جلو بریم و این زندگی کوتاه را بهتر ادامه بدیم.
ادبیات، حس آدم را تربیت میکنه. کلامش را ادب میکنه. فکرش را راه می‌اندازه. زبانش را ناخودآگاه روان میکنه.
از همه مهمتر اینکه سرگرمی بسیار لذت بخشیه.
اگر جامعه ما به سمت ادبیات برود، در اخلاق و شعور و مدنیت رشد چشمگیری خواهیم داشت.
چه بخوانیم؟
گر اهل خواندن رمان های پرحجم و روایت غنی هستید: بینوایان/ویکتور هوگو
اگر میخواید درباره زندگی مدرن و نگاه متفاوت به زندگی بخوانید: شازده کوچولو/ آنتوان دوسنت اگزوپری
اگر یه رمان نوجوان پر احساس و انسانیت میخواید: ساراکورو/فرانسس هاجسن برنت
اگر رمان سیاسی میخواید: مزرعه حیوانات/جورج اورول
اگر داستان جنگی ایرانی میخواید: داستان های شهرجنگی/حبیب احمدزاده
اگر نمایشنامه طنز میخواید: بازرس/گوگول
مهمتر از همه، اگر دوست کتابخوان دارید، ازش مشورت بخواید برای کتاب اول که خیلی موثر تره.
نظر شما درباره داستان و ادبیات چیه؟
چه کتابهایی برای شروع مناسب میدانید؟
