ارزش یکبار امتحان کردن رو داره

دنیایی که توش زندگی میکنیم اصلا عادلانه نیست
جبر جغرافیایی
جبر خانواده
آب و هوا
شرایط زندگی و ...
باعث شده نتونیم از زندگیمون لذت ببریم
جوونیمون داره به خاطر تصمیمیاتی که ما هیچ نقشی توشون نداریم از بین میره و بهترین سال های عمرمون داره تموم میشه!
از بین این همه سختی ها و فشار های مختلف
چند تا دلخوشی ساده و کوچیکی که داریم هم خودمون از بین میبریم و دیگه به جایی میرسیم که هیچ بهانه ای واسه زندگی کردن نداریم
دوستی های کمرنگ شده
خانواده ها داره از هم میپاشه
طلاق ها زیاد شده
کمبود اعتماد داره توی جامعه و روابط بیداد میکنه و کلی مشکلات دیگه
به عنوان فردی که 25 سالشه و بهترین سال های عمرش داره تو این وضعیت افتضاح هدر میره و از زندگیش راضی نیست هیچ حرف خاصی نمیتونم بزنم که باعث بهتر شدن حال کسی بشه
ولی
حداقل میتونیم از چیزایی که دست خودمونه مراقبت کنیم تا بد تر از این نشه
چیزایی الکی رو بهانه نکنیم تا روابطمون خراب بشه و یا از بین بره
تو دنیایی که دیگه به دوستی ها هم نمیشه دل بست قدر رفیقای واقعیمون رو بدونیم و ازشون دوری نکنیم
اگه توی رابطه ایم یا ازدواج کردیم سعی کنیم بیشتر همو ببخشیم و با بهونه های الکی همدیگه رو ناراحت نکنیم
و کلی اگر های دیگه که دست خودمونه و میتونیم با گرفتن تصمیم درست زندگیمونو بهتر کنیم حالا هر چقدر که بشه

هیچ کسی از فردای خودش خبر نداره و نمیدونیم چند ساعت یا حتی چند دقیقه بعد چه اتفاقی ممکنه برامون بیوفته ولی با این حال طوری زندگی میکنیم که انگار حالا حالا ها اینجاییم و وقتی کار از کار میگذره ما میمونیم و یه حسرت بزرگ که به خاطر یه چیز بی ارزش به وجود اومده
کلا ذات انسان فراموش کاره و از گذشته اش و اتفاقاتی که داره میوفته درس نمیگیره
مثلا از سر خاک یکی میایم و انگار نه انگار که شاهد مرگ یکی بودیم و با خودمون نمیگیم این اتفاق ممکنه برای ماهم بیوفته، پس بهتره توی رفتار و حرفا و ... دقت کنیم
بخشش رو فراموش کردیم و دنبال انتقام از همدیگه ایم
قدر لحظه هایی که با همدیگه هستیم رو نمیدونیم و به زندگی پر از کینه و ناراحتی داریم ادامه میدیم

بیاید برای یه مدت کوتاه همدیگه رو بیشتر ببخشیم
بعضی وقتا حق رو بدیم به طرف مقابلمون و ما پیش قدم بشیم برای بهتر کردن رابطمون
اگه دوستمون حرفی زده و ازش ناراحتیم به جای بهانه آوردن سر اینکه نبخشیمش
دنبال بهانه برای توجیه حرفش باشیم و بذاریم سر اینکه حالش خوب نبوده یا عصبی بوده و ...
اگه از دست همسرمون ناراحت شدیم
به جای حرف نزدن و قهر کردن باهاش سعی کنیم یاد روزای خوبمون بیوفتیم و حتی اگه حق با ما باشه ببخشیمش تا زندگیمون بهتر بشه
اگه از دست همکارمون، آشنامون و ... ناراحتیم ازشون کینه به دل نگیریم و اگه معذرت خواهی کردن ببخشیمشون و یا اگه تقصیر ما بوده که ناراحتی پیش اومده از تلاش برای بخشیده شدن دریغ نکنیم
( البته هر چیزی حدی داره و معذرت خواهی و بخشیدن نباید بیش از حدی باشه که شخیصتمون زیر سوال بره )

بعد از اون مدت کوتاهی که این کار هارو کردین
اگه زندگیتون بهتر شد که همین فرمون رو ادامه بدید
ولی اگه بدتر شد باور کنید چیز زیادی از دست نمیدید که هیچ تجربتون هم بیشتر میشه و میفهمید کی باید کسیو بخشید و کی نباید بخشید.