منم آن شُعلۀ خاموشِ نگاه
منم آن خسته ترین مردِ سپاه
نفسم در دلِ خاکْ
شده اَم غُربَتِ سنگْ
مانده ام بی تو و بی پیکر و رَنگْ...
منم آن سایهٔ اُفتاده زِ پا
بی صِدا مانده به فَریادِ خُدا
دیده اَم سوختْ به خون
دلِ مَن دَشتِ جُنون
ردی از نام تو ماندست ... همین
روی پلاك
