به تازگی با «ویرگول» آشنا شدم. در واقع همین امروز.
دقیقا نمی‌دانم چیست و حتی هنوز وقت نگذاشته‌ام که بروم چرخی بزنم و ببینم چه خبر است و چه امکاناتی دارد. روی لینک «انتشار اولین نوشته» کلیک می‌کنم که هدایتم می‌کند به یک صفحه سفید که آماده تایپ کردن است. و فونتی زیبا و ساده و خواستنی که تشویقت می‌کند تایپ کردن را شروع کنی. و مگر یک نویسنده، به چه چیزی بیشتر از یک صفحه سفید نیاز دارد.
ظاهر قضیه نشان می‌دهد که با یک استارتاپ رسانه‌ای مانند Medium سروکار داریم؛ و این البته خبر خوبی است.
راستش را بخواهید فضای وب فارسی به چنین استارتاپی نیاز دارد. تلاش‌های زیادی هم برای این کار انجام شده که بیشترشان به جای خاصی نرسیدند. بخشی از این ناکامی برمی‌گردد به اینکه تیم‌های خوب و قوی و پیگیری پشت کار نبودند و بخشی‌اش هم به این برمی‌گردد که نتوانستند جامعه آماری نویسندگان خوبی را برای آن گردآوری کنند.
«مدیوم» به این خاطر مدیوم شده است که مطالب با کیفیت و خوبی هر روز در آن منتشر می‌شود. یادداشت‌هایی متفاوت که جهانی تازه را پیش چشم خواننده می‌گذارند.
این اولین یادداشت من در «ویرگول» است. یادداشتی از سر شور و شوق دیدن یک کار جدید در حوزه ارتقابخشی به نوشتار غنی فارسی. امیدوارم حال و هوای آن، مثل الان که باعث اشتیاقم شده است، در ادامه نیز همین‌طور شورانگیز و زیبا و ساده و خودمانی و خواستنی باشد.
نوشتن به یک فضای خوب نیاز دارد. «ویرگول» می‌تواند این فضا را ایجاد کند؟ امیدوارم و آرزو می‌کنم این اتفاق بیفتد.
