سرچ می کنی شرم بدن و حتی نمی دونی آیا این مفهوم واقعی هست یا نه! صرفا یک ادا اصول اضافیه که توی شبکه های اجتماعی مد شده! اما میبینی که گوگل برات میاره:
بادی شیمینگ (Body shaming) یا شرم از بدن به معنی تحقیر یک فرد با نقدهای منفی و نامناسب در مورد شکل و اندازه بدن او است. این نقدهای تندوتیز می‌تواند از سمت دیگران، رسانه‌ها یا خود فرد انجام شود. اغلب افرادی که با مشکل شرمساری از بدن دست‌وپنجه نرم می‌کنند دائما از چاقی یا لاغری خود ایراد می‌گیرند.
اینو گفته بودم که، اگه با شرم از تن و نارضایتی از تصویر بدن ت دست و پنجه نرم می‌کنی، تنها نیستی. خیلی از آدمای دیگه هم این مشکلو دارن.
با دوستات، خانوادت یا یه مشاور حرف بزن. مطمئن باش که راه‌هایی هست که بتونی حس خوب رو به خودت برگردونی و از بدنت لذت ببری.
حالا یکی از راه های واقعا خوب برای نرمالایز کردن تصویر بدن ت در ذهن ها چیه؟
در اختیار گذاشتن تجربه ای که داشتی. در صفحه ی مجازی، گروهی که باهاش راحت هستی یا هرجایی که بتونی حرفتو نشر بدی.
راستش خوشحالم از اینکه آدم هایی که دیگه نمی ذارن کسی بهشون زور بگه زیادتر شدن! یا دست کم می دونن و آگاهی پیدا کردن که داره بهشون قلدری میشه و ساکت نمیشن...
مثل این دوست عزیز که دیشب تجربه شخصیشون رو درمورد شرم از تن خوندم و گفتم با شما هم به اشتراک بذارم:
تجربه ی شما،
چند ماهی است که صبح‌ها در کنار ساحل پیاده‌روی می‌کنم. تجربه‌ای تکراری در این ایام توجه‌ام را به خود جلب کرده، روزهای اول متحیر می‌شدم اما الان دیگر بی‌تفاوتم. عموما آقایانی در طیف سنی چهل تا هفتاد سال بدون آن‌که من را بشناسند، می‌آیند جلو و پیشنهاد می‌دهند از انواع خاص دویدن، ورزش و رژیم لاغری استفاده کنم چون معتقدند چاقی بیماری است! هر بار بدون یک کلمه پاسخ نگاهشان می‌کنم و بعد به راهم ادامه می‌دهم.
دیروز حین پیاده‌روی مردی عضلانی جلو آمد و گفت، خانم باید خیلی وزن کم کنی! وقتی خواستم به راهم ادامه بدهم اضافه کرد، من … هستم، قهرمان جهانی بوکس که هفتاد سالمه و یک گرم اضافه وزن ندارم. الان به اون آقا پسر (با انگشت پسر نوجوان ده‌دوازده ساله‌ای را که نزد پدر و پدر بزرگش ایستاده بود و در آستانه بلوغ به‌نظر می‌رسید را نشانم داد) هم گفتم.
به راهم ادامه دادم تا به پسرک رسیدم، رفتم جلو و از پدرش پرسیدم اون آقا چیزی به پسرتان گفت، با سر تایید کرد که بله. به پسرک گفتم: هیچ‌کس حق ندارد درباره بدنت حرف بزند، خیلی خوشگل و خوش‌تیپ هستی و خودت تصمیم می‌گیری چطور باشی. تپل، لاغر یا هر چیزی!
پدر بزرگش لبخندی زد و پدرش هم تشکر کرد. همان لحظه آن‌قدر از دست آن ورزشکار هفتادساله کفری شدم که لازم دانستم به چند نکته اشاره کنم.
دکتر سحر سلطانی
به جای اینکه غصه بخوری که چرا شبیه اون مدلای ایسنتاگرامی نیستی، به این فکر کن که بدنت چه کارایی بلده. می‌تونه بدوه، می‌تونه بپره، می‌تونه شنا کنه، می‌تونه از چیزای خوشمزه لذت ببره. به جای اینکه دنبال ایراد بدنت باشی، ازش بخاطر همه کارایی که می‌کنه تشکر کن.
پیشنهاد: تصویر بدنی منفی، اختلال خوردن و 1 خاطره از من!
یادمون باشه که ما فقط یه بدن نیستیم. ما یه روح و یه شخصیت هم داریم. چیزی که مارو خاص و منحصر به فرد می‌کنه فقط ظاهر ما نیست.
تو لایق عشق و احترام هستی، با هر شکلی که داری. اوکی؟ 😊
