اگر برگردیم به سالها قبل روابط عاطفی چیزی نبودند جز یک میل سطحی که به جفت گیری ختم میشد و تا وقتی که کیفیت روابط در سطح باشه به چیزی میرسیم تو مایه‌های روابط حیوانی که انتخاب زوج کمتر اهمیت داره.
البته گاهی با مثال زدن حیوانات بهشون توهین می‌کنیم و در بسیاری موارد حتی حیوانات هم از زوج خودشون دلبری می‌کنند و یه جوری ثابت می‌کنند که لایق رابطه هستند.
از زمانی که انسان نسبت به عشق آگاهی پیدا کرد بحث انتخاب زوج پر‌رنگ تر شد.
و در این میان رازی نهفته است که از ارتباط عشق و منحصر به فرد بودن میاد.
هرچی میل بیشتر میشه و به سمت دوست داشتن و بعد عشق میره منحصر به فرد بودن و به زبان ساده تر خاص بودن بوجود میاد، یعنی اگر کیفیت انسانی که میخواد انتخابی انجام بده عشق باشه قطعا انتخابش خاص هست و نمیتونه تعدد داشته باشه!
حالا اگر در روابط تعدد وجود داره به نسبت تعدد روابط کیفت عشق کمرنگ هست و اگر به سطحی ترین حالتش برسیم نرینگی و مادینگی فقط اهمیت داره، حتی نسبت‌ها هم دیگه اهمیتی ندارند!
بشر با میزان فهمش نسبت به عشق به چیزی به نام اخلاق و نسبتهای خانوادگی و انتخاب خاص در روابط رسید و برای زیستن چقدر اهمیت داره که این راز رو درک کنیم و متوجه بشم منحصر به فرد بودنی که دنبالش هستیم فقط توی عاشقی است.
حالا اگر از روابط هم خارج بشیم عاشق بودن دقیقا انسان رو منحصر به فرد میکنه، مثل رونالدویی که عاشق فوتبال هست، پیکاسوی نقاشی، ادیسون مخترع و همه عاشقان عالم.
من که میدانم روزی به پایان میرسد عمرم
پس چرا عاشق نباشم، پس چرا عاشق نباشم؟
#جستارنویس #مصطفی_عباسی
