هر شب فکر اینکه قبل از من کسی تو را دوست داشته روحم را سلاخی میکند، اینکه بعد یا همراه من کسی تو را دوست بدارد قلبم را به چوبه دارِ بی رحم عاشقی میکشاند، یعنی قبل از من کسی مثل من به تو دقت کرده؟ عشق ورزیده و هر لحظه را عاشقی کرده؟
جوری دوستت دارم که گمان میکنم حتی اگر کسی تو را دوست داشته یا بدارد هیچگاه مثل من، همانند من تو را نخواهد دید! من تو را از سیاه چاله چشمان شاعری میبینم که دلیل زنده شدن روحش تو بوده ای. من تو را ناجی خود میبینم. ناجی روح و قلب و احساس خودم/قلم و اشعار خودم میبینم...
که اگر روزگار با ما یار نباشد میدانم
میدانم نه من به کسی مثل تو نگاه میکنم و نه کسی مثل من به تو...
باور من و ناجی منی...
قلم: مأوا مقدم
