توی مدرسه (ابتدایی) یه همکلاسی داشتم که خیلی اذیتم می‌کرد. همیشه ازش دلخور بودم، اما وقتی به مامانم می‌گفتم و اون می‌پرسید مگه چکار می‌کنه، نمی‌تونستم دقیق بگم. اسمی برای رفتارش نداشتم. حتی توصیفش هم سخت بود. نمی‌تونستم جواب دقیق بدم. فقط می‌دونستم که احساس خوبی به رفتارهاش ندارم.
سالها بعد فهمیدم که اسم اون رفتار «تحقیره». رفتاری که بعد از اون از آدمهای مختلف زیاد دیدم و باز هم روم اثر گذاشت. باعث شد به خودم طوری نگاه کنم که بهم خدمت نمی‌کرد. باعث می‌شد احساس خوبی نداشته باشم و رفتارهایی بکنم که نتیجه خوبی برام نداشت و... سالها بعد فهمیدم که خودم هم بدون اینکه بخوام و بدونم، دیگران رو تحقیر کردم! و این از تحقیر شدن هم دردناک‌تر بود! اینکه فهمیدم خودم همون درد رو به دیگران هم تحمیل کردم. دردی که خوب می‌شناختمش.
در طول این 35 سال زندگیم در این مورد چیزهای مهم و به درد بخوری فهمیدم:
یک: آدم‌ها گاهی قصدشون تحقیر نیست. فقط حالیشون نیست! البته گاهی هم قصدشون تحقیره. اما بهرحال باید از خودمون مراقبت کنیم! باید حواسمون جمع باشه و اگر شد، حواس اون‌ها رو هم جمع کنیم!
دو: دیگران می‌تونن روی نگاه ما به خودمون اثر بدی بذارن. مخصوصاً وقتی بچه‌ایم. ولی وقتی بزرگ میشیم، دیگه باید حواسمون باشه که اون باورها عین واقعیت نیست و هزار تا قصه پشتش هست. پس حتی اگر اون فکرهای بدی که یاد گرفتیم، هنوز به ذهنمون میاد و حالمون رو تغییر میده، اشکالی نداره. قبولش کنیم. انکارش نکنیم، اما نذاریم اون فکر و احساس باهامون بمونه، روی رفتارمون با خودمون و دیگران اثر بذاره و خلاصه اینکه بر زندگیمون حکومت کنه!
تحقیر شده‌ها بیشتر تحقیر می‌کنن. هر چی بیشتر آسیب ببینی، بیشتر آسیب می‌زنی. برای همین الان دیگه خیلی حواسم به خودم هست که وقتی تحقیر میشم، وقتی دیگران باعث رنجی برام میشن، با تمام توانم برای حل و فصلش تلاش کنم و خودم رو شفا بدم و ازش بگذرم. چون می‌دونم اگر این زخم تازه بمونه، اگر دردش زیاد و مداوم باشه، ممکنه دانسته یا ندانسته، سر بقیه خالیش کنم! می‌خوام بگم باید به خاطر خودمون، به خاطر عزیزانمون، به خاطر جامعه‌مون، به خاطر دنیامون، از رنج‌ها به آرامی عبور کنیم، خودمون رو نوازش کنیم، زخم‌هامون رو التیام بدیم و خودمون رو دوست داشته باشیم! وگرنه ما هم حلقه‌ای از زنجیره رنج و تحقیر خواهیم بود! درست مثل کسانی که با ما این کار رو کردن!
و فهمیدم که...
سه: مطالعه و جستجو باعث میشه درک بهتری از همه چیز از جمله اتفاقاتی که برامون میفته پیدا کنیم و در نتیجه بتونیم به خودمون کمک بیشتری بکنیم. (مثل وقتی که من فهمیدم اون رفتار تحقیره، دلایلش و راه مقابله باهاش چیه). برای همین دنبال یادگیری و فهم بیشتر هستم. تلاش می‌کنم خودم و دیگران رو بهتر بفهمم، از خودم بیشتر مراقبت کنم، با دیگران بهتر رفتار کنم، رنج‌ها و زخم‌هام رو التیام بدم و ازشون بگذرمو. و البته عمل بهش کار سختیه! گاهی هم خیلی خیلی سخته! ولی خب ما با همین حرکت کردن و بالا پایین‌ها زنده‌ایم!
ناهید مزیدی، مربی نگرش / Mindset Coach
وبسایت و صفحه اینستاگرام من
