پشت میز امضا

بازی می کنی

فیگورت

در دیدرس همگان

یکی از ابروانت رو به بالا

چشمانت گاهی تنگ

و هر از گاهی

درشت و

متحیر

پایت

کوبنده بر زمین

دستت

رها در هوا

نبضت آرام، عصبانی

صدایت مواج و توفانی

لحنت ابری و بارانی

و گاهی نسی‍‌م‌آهنگ

****

بازی می کنی پشت میز امضا

سر قرار

روی صندلی انتظار

اما

به بازی گرفته نمی‌شوی

****

و باز بازی می کنی

تماشاگران

در میدان معاش

در کارزار روزگار

گرفتارند و حواسشان

به تو نیست

****

تو مانده ای

با اجراهای تکراری و صندلی های خالی

دیگر چرا بازی می کنی؟

ناهید یوسفی