و به راستی که بهترین مرحم برای دل آدمی،کاغذ های خالی از کلمات هستند!
هرچه میخواهی بنویس ؛ بی آنکه ترس از دست دادن یا قضاوت شدن را داشته باشی!
این روزها باید نوشت و خاطرات را در لابه لای کاغذ ها مخفی کرد!
تنها این کاغذ ها و کلمات بودند که پس از هر تجربه ی تلخی ،زندگی را به من بازگرداندند!
تک به تک ورق های دفترم شاهد گذر عمر و تصمیم های کوچک و بزرگم بودند!
شاهد تنهایی و بزرگ شدنم!
شاهد حرف هایی که سالیان در دل داشتم و تنها با آنها توانستم در میان بگذارم!
و حتی شاهد دل بستن های کم و دل کندن های خیلی زیاد!...
من در زندگی از تنها کسی که بیشترین درس را آموختم؛ورق های دفترم بودند!...
