وقتی یکی از کارکنان از شرایط مالی و کاریش ناراضی می‌شه و درخواست افزایش حقوق می‌ده، قبل از هر چیزی اول بسنجیم که چقدر حضورش برای مجموعه ارزشمنده. اگه کارش تخصص خاصی نمی‌خواد و به‌راحتی قابل جایگزینیه، خیلی راحت می‌تونیم بهش بگیم: "اگه رضایت نداری، می‌تونی مجموعه رو ترک کنی."
اما اگه فردی متخصصه و نمی‌شه به‌سادگی جایگزینش کرد، وقتشه با چند راهکار زیرکانه، درخواست افزایش حقوق رو برای مدتی مدیریت کنیم.
۱. ابتدا از شرایط اقتصادی و اوضاع مالی سخت شرکت براش توضیح بدیم تا متوجه بشه همه تحت فشار هستن و انتظار زیادی نداشته باشه.
۲. کمی کارش رو کم‌اهمیت جلوه بدیم؛ طوری که تصور کنه خیلی هم کار ویژه‌ای انجام نمی‌ده و همون حقوقی که می‌گیره کافیه.
۳. به بعضی از اشتباهات یا مواردی که قبلاً ازش سر زده اشاره کنیم تا متوجه بشه بی‌عیب و نقص نیست و شاید هنوز جا برای رشد داره.
۴. سطح تخصصش رو طوری بیان کنیم که گویی بیشتر در حال یادگیریه تا کار تخصصی، و یادآوری کنیم که حقوقی که می‌گیره بیشتر به‌خاطر فرصت یادگیریه که بهش دادیم.
۵. وعده‌ای از آینده بدیم؛ مثلاً بگیم: "اگه اوضاع شرکت بهتر شد و به اهداف مشخصی رسیدیم، حتماً موضوع حقوقت رو دوباره بررسی می‌کنیم."
این رویکردها ممکنه کل ماجرا رو حل نکنه، ولی به‌هرحال می‌تونه درخواست افزایش حقوق رو برای چند ماهی به تعویق بندازه. اگه بعد از این مدت، دوباره مطرح شد، به این موضوع رسیدگی می‌کنیم.
اگر درخواستش نزدیک پایان سال بود، با لبخند می‌تونیم بگیم: "از سال جدید حتماً اقدام می‌کنیم!"
ولی اگه وسط سال درخواست داد و شرایط طوری بود که باید افزایشی انجام بدیم، چند نکته کلیدی وجود داره:
اولاً، تلاش کنیم این افزایش حقوق مستقیم در پایه حقوق نیاد و ترجیحاً به‌صورت جداگانه واریز بشه.
ثانیاً، اگه ناچار شدیم در فیش حقوقی بیاریم، با استفاده از ردیفی خاص و غیرمرتبط این افزایش رو درج کنیم که تأثیری روی سایر آیتم‌های حقوقی نداشته باشه.
نکته آخر اینکه اگر کارمندی خودش نسبت به حقوقش اعتراضی نداره، ما هم لزومی برای افزایش نمی‌بینیم؛ چون این کار ممکنه توقعات رو بالا ببره و بعدها با درخواست‌های بیشتری روبه‌رو بشیم.
