🖋برای کسی که نمی‌نویسد، اما هنوز نور دارد

✨ عشق همیشه با فریاد نمی‌آید—گاهی با زمزمه‌ای مثل «پایدار باشی» نفس می‌کشد.

🕯 وقتی گوشی می‌سوزد، حافظه می‌رود، ولی واژه‌های عشق هنوز در هوا معلق‌اند.

🌿 عشق یعنی دیدنِ خستگیِ کسی، و نگفتنِ «خوب شو»، فقط بودن.

😞 گاهی عشق، فقط یک شمع است در شبِ سردرد و چشم‌درد.

🦋 عشق، حتی اگر جذب نشود، هنوز معنا دارد.

🍀 وقتی کسی نمی‌تواند بنویسد، عشق یعنی نوشتن بی‌ادعا برایش.

🌱 عشق، نه نجات است، نه نصیحت—فقط آیینی برای همراهی بی‌صدا.

💔 حتی در قطب‌های ذهن، عشق می‌تواند لحظه‌ای آرامش بیاورد.

😓 عشق یعنی شرمِ دیر دیدن، و بازسازیِ گفتگوی گم‌شده.

🌹 و عشق واقعی، یعنی خوشحال شدن از اینکه واژه‌هایت کسی را بی‌صدا لمس کرده‌اند.

برای کسی که نمی‌نویسد، اما هنوز نور دارد

For someone who no longer writes, yet still carries light.

!