ریشه‌ی ن-ز-ل در دو باب «إنزال» و «تنزيل» در قرآن، هم درباره‌ی «الماء» به کار رفته است و هم درباره‌ی «الکتاب» و هم چندین موضوع دیگر.
مثلا:
«كتاب أنزلناه إليك (۳۸:۲۹)»
«الله الذي نزَّل الكتاب (۷:۱۹۶)»
«و أنزلنا من السماء ماء (۲۵:۴۸)»
«و نزَّلنا من السماء ماء (۵۰:۹)»
در زبان فارسی ما نمی‌گوییم باران فرو می‌آید! می‌گوییم باران می‌بارد. اما چرا مترجمان قرآن به جای ترجمه‌ی «إنزال» و «تنزیل» در مورد «الكتاب» به باراندن، معکوس عمل کردند و «إنزال» و «تنزيل» در مورد «الماء» را فروفرستادن ترجمه کرده‌اند؟!
همچنین مکاتب کلامی، اصرار دارند میان «إنزال» و «تنزيل»، تفاوت بگذارند. اولی را نزول دفعی می‌نامند و دومی را نزول تدریجی. در حالی که چیزی با عنوان نزول دفعی و تدریجی باران وجود ندارد اما هر دوی این ابواب برای باران نیز به کار رفته‌اند.
این آیه نیز قابل تأمل است:
«لولا نُزِّل علیه القرآن جملة واحدة (۲۵:۳۲)»
ترجمه: چرا همه‌ی قرآن به‌یک‌باره بر او بارانده نشد؟
در حالی که فعل «نُزِّلَ» از باب «تنزیل» که ادعا می‌شد حاوی بار تدریج است، با حال «جملةً واحدةً» سازگار نیست.
https://t.me/quranicfragments/34
