خنده آسمان

بسم الله پاییز

زیر محراب درختان سبز و سرخ قدم به قدم پیش میروم .

نگاهم به تلالو خورشید که به شاخه های کم برگ درختان جلا بخشیده گره میخورد .

هماهنگی بین درختان آدم را به وجد می آورد .

زیبایی این کوچه همیشه در یادم میماند .

به نیمکت چوبی میرسم ،رویش مینشینم.

ابرهای سفید کم کم به هم نزدیک میشوند و رنگ تغییر میدهند .

صدای خنده ی آسمان گوش هایم را پر میکند ، میخندد از ته دل ...

آنقدر میخندد که ،

ابرها؛

به هم میخورند ، میبارند، سرد میکنند ،هوا را دوست داشتنی میکنند ...

کلاه بارانی ام را بر سر میگذارم ، بلند میشوم .

میدوم زیر باران ، میدوم زیر اشک خوشحالی آسمان.

از ته دل میخندم میخواهم تمام خوبی ها و بدی های دلم را با خنده ام ،همانند آسمان با اشک ،با خنده خالی کنم .

میخواهم دوباره قلبم را ، دلم را از نو بسازم .

سعی کنم غم و اندوه را از خودم دور کنم و کمتر ناراحتی را به قلبم راه بدهم .

دلارام شکوری 1400/8/10

11:38 شب

یا حق